ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΓΑΖΩΡΟΥ - ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΓΑΖΩΡΟΥ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ " 8 ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΙ" Ημερομηνία καταχώρησης 22-12-2010 09:52 Στα πλαίσια των πολιτιστικών δραστηριοτήτων του Γυμνασίου Γαζώρου «8 γυναίκες κατηγορούνται» Το Γυμνάσιο Γαζώρου αποτελεί κέντρο πολιτισμού για την περιοχή- Οι συντελεστές της παράστασης άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις στους θεατές οι οποίοι τους επιβράβευσαν με το χειροκρότημα τους «8 γυναίκες κατηγορούνται»,την πιο διάσημη μαύρη κωμωδία μυστηρίου , είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ,στην θεατρική παράσταση,οι κάτοικοι του Γαζώρου αλλά και των γειτονικών χωριών , την Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου το βράδυ. Η παράσταση δόθηκε σταπλαίσια των πολιτιστικών δραστηριοτήτων του Γυμνασίου Γαζώρου στο χώρο του αμφιθεάτρου του ΓυμνασίουΤο Γυμνάσιο Γαζώρου αποτελεί κέντρο πολιτισμού για την περιοχή . Το αμφιθέατρο διατίθεται σε κάθε πολιτιστικήεκδήλωση –συγκέντρωση φορέων και συλλόγων. Το έργο του Ρομπέρ Τομά ,το αστυνομικό θρίλερ «8 γυναίκες κατηγορούνται» παρουσιάστηκε από την θεατρική ομάδα του Δήμου Ν. Ζίχνης σε σκηνοθεσία του Θεοδόση Βογιατζή . Οι συντελεστές της παράστασης άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις στους θεατές οι οποίοι τους επιβράβευσαν με το χειροκρότημα τους. Λίγα λόγια για το έργο Οκτώ Γυναίκες, μέλη μιας οικογένειας και του υπηρετικού προσωπικού, μαζεύονται σε ένα απομονωμένο σπίτι και βρίσκονται ξαφνικά αντιμέτωπες με την κατηγορία της δολοφονίας. Όσο το πτώμα παραμένει στον επάνω όροφο, τόσο οι ίδιες, που η καθεμιά έχει το δικό της κίνητρο για το φόνο, αλληλοκατηγορούνται παίζοντας κρυφτό με το παρελθόν και κρύβοντας ένοχα μυστικά σ ένα μοναδικό παιχνίδι μυστηρίου και κωμικών καταστάσεων.

ΝΕΟΙ ΓΑΜΟΙ, μια παράπλευρη απώλεια του...μνημονίου!

Άρθρο για 10-12-10

ΝΕΟΙ  ΓΑΜΟΙ, μια παράπλευρη απώλεια του μνημονίου…

    Δεν πάγωσε μόνο την αγορά η έλευση της τρόικας, δεν έριξε στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδων Ελλήνων, επηρέασε βαθειά και τις κοινωνικές δομές καθώς και τις διαπροσωπικές σχέσεις…Η μείωση κατά 55% των γάμων μέσα στο πρώτο εννεάμηνο του 2010 σε σχέση με πέρυσι δεν μπορεί να ερμηνευτεί διαφορετικά.

    Ίσως οι λόγοι που ωθούσαν κάποτε δυο νέους στο γάμο να διαφοροποιήθηκαν εν μέρει στη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα, παραμένει όμως βασικό και απαραίτητο στάνταρ μιας τέτοιας απόφασης η οικονομική αυτοτέλεια του μελλοντικού ζεύγους… Χωρίς αυτήν ή έστω χωρίς την προσδοκία αυτής δυστυχώς δεν άγομεν εις γάμου κοινωνίαν…

    Αν τώρα στο παραπάνω φαινόμενο προσθέσουμε και την αύξηση των διαζυγίων για λόγους πρωτίστως οικονομικούς μιλάμε για μια βόμβα στους κοινωνικούς ιστούς που οι καταστροφικές της συνέπειες όσο κι αν τεχνηέντως αποκρύπτονται από τα ΜΜΕ θα φανούν τα επόμενα χρόνια…

    Φυσικά και δίνω δίκιο στους νέους. Σε τι να ελπίζουν και τι να προσδοκούν; Δεν ζούμε στην κοινωνία του ’60 που το ζητούμενο ήταν να βράζει ένα τσουκάλι φαϊ καθημερινά στο σπίτι. Άλλαξαν οι απαιτήσεις, συγκεκριμένα αυξήθηκαν!

    Όταν ο 30άρης του σήμερα παραμένει χαρτζηλικοσυντήρητος πως μπορεί να σκεφτεί ότι μ΄ αυτό το πενιχρό χαρτζιλίκι θα πρέπει να συντηρήσει μια δικιά του οικογένεια, ένα δικό του σπίτι, ένα δικό του αυτοκίνητο και τόσα άλλα; Ούτε που το σκέφτεται… Και έτσι παραμένει στο παιδικό του δωμάτιο, στο φαγητό,  στο πλύσιμο και το σιδέρωμα της μανούλας, στο αμάξι του μπαμπά και ίσως και στη σύνταξη της γιαγιάς…

      Δεν έκανε σήμερα η μανούλα τον γιό της «μαμάκια», το μνημόνιο τον έκανε!!! Και πως μπορεί αυτή η δόλια μανούλα να φερθεί διαφορετικά όταν βλέπει την κατάσταση…

       Πώς να πείσεις σήμερα έναν νέο για τις χαρές, για το απαραίτητο, και για το σκοπό του γάμου… Ποιο θα είναι γι αυτόν αυτό το μέγα κίνητρο που θα τον κάνει να πάρει αυτή την απόφαση ζωής;  Σε ότι του πεις θα αντιπαραθέτει λογικά και δίκαια επιχειρήματα.

     Μήπως τελικά στα επόμενα χρόνια ο γάμος θα είναι προσόν μόνο των ευκατάστατων ή ως λαός φύσει αισιόδοξος να ελπίζουμε ότι θα φάμε κουφέτα στην μετά μνημονίου εποχή;

Το τέλος της εποχής των θαυμάτων...

Το τέλος της εποχής των θαυμάτων…

Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS σήμερα φίλοι μου. Κι αν όλοι εμείς που η εμπλοκή μας σε θέματα δημοσίας υγείας περιορίζεται μόνο σε ευχολόγια και σε επίκληση του θείου, είναι ίσως και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε. Πάντα όμως στο πίσω μέρος του μυαλού μας υπάρχει η ελπίδα ότι κάπου στον κόσμο σε κάποιο εργαστήριο, κάποιο ερευνητικό κέντρο, από έναν χαρισματικό επιστήμονα θα βρεθεί το θαυματουργό σκεύασμα που θα μπει έτσι απλά στα ράφια του φαρμακείου της γειτονιάς για να νικήσει ανίατες κα επάρατες νόσους χρόνων και χρόνων…
Δεν είναι έτσι δυστυχώς… Και η εποχή των θαυμάτων και των χαρισματικών σταμάτησε πολύ φοβάμαι στον Λ. Παστέρ…
Σήμερα οι επάρατες νόσοι δεν είναι παρά μια κερδοφόρα επιχείρηση. Απλά και στυγνά έτσι! Και ο χαρισματικός επιστήμονας( που υπάρχει σε κάθε εποχή) είναι υπάλληλος του ερευνητικού κέντρου, το οποίο κέντρο είναι μέρος του όλου συστήματος. Έτσι λοιπόν η χαρισματικότητα και η ευρηματικότητα είναι πάντα ελεγχόμενες…
Κάθε ασθένεια που απειλεί άμεσα τη ζωή οδηγεί τον ασθενή και τους οικείους του σε ότι απαραίτητο, μη φειδομένους χρημάτων και χρόνου. Ένα ολόκληρο κύκλωμα από φαρμακευτικές εταιρείες, διαγνωστικά κέντρα, εργαστήρια υψηλής τεχνολογίας, γιατρούς, κλινικές θα κινηθεί από αυτόν που πανικόβλητος αφειδώς θα ξοδέψει προκειμένου να επανακτήσει το πολυτιμότερο του αγαθό, την υγεία. Και που στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν θα έχει αποτέλεσμα…
Είναι ποτέ δυνατόν ο Χ νεαρός και ρομαντικός επιστήμονας να ανακαλύψει το θαυματουργό σκεύασμα για τον καρκίνο, το ΑΙDS και ότι άλλο σκοτώνει και το σκεύασμα αυτό να φτάσει στα ράφια του φαρμακείου της γειτονιάς στην τιμή των 10 ευρώ; Είναι ποτέ δυνατόν ένας νεαρός επιστήμονας να τινάξει στον αέρα ολόκληρη βιομηχανία ελπίδων απόλυτα κερδοφόρα και ανεπηρέαστη από οικονομικές κρίσεις και άλλα τέτοια λαϊκά; Όχι βέβαια… Άλλα και στην περίπτωση που (λέμε τώρα) η νόσος ξεφύγει από τον έλεγχο των εταιρειών και τελικά φτηνοθεραπεύεται, άλλες νόσοι θα πλήξουν τον κοσμάκη νέες, που κατασκευάστηκαν μέσα στο ίδιο εργαστήριο που θεράπευσε τις προηγούμενες…
Βρώμικος κόσμος φίλοι μου. Και μακάριοι αυτοί που έχουν την δυνατότητα (μη το πω ρομαντισμό ή αφέλεια) να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στο θεό… Για όλους τους υπόλοιπους η ευχή είναι… «μη σε βρει!!!»

Moto

Ζήσε το σήμερα...