Λίγο πριν από την έκρηξη...

Λίγο πριν από την έκρηξη…            

    Να ‘μαστε λοιπόν… Ένας λαός στο καταμεσής της θητείας της χειρότερης μεταπολεμικής κυβέρνησης που γνώρισε ο τόπος. Ένας λαός περήφανος, αδούλωτος και ηρωικός σύμφωνα με την ιστορία, παράλληλα δε κι ένας λαός χαρούμενος, έξυπνος και γιατί όχι,  καλοπερασάκιας σύμφωνα με την πρόσφατη ιστορία…

    Πόσο όμως ή μάλλον  για πόσο ακόμη μπορείς αυτό το λαό να τον κοροϊδεύεις και να τον εξαθλιώνεις;  Κι αν εμείς όλοι οι κάπως σκεπτόμενοι βλέπουμε καθαρά τα σημάδια της κοινωνικής έκρηξης που έρχεται, αυτοί στην κυβέρνηση με τα μάστερ στις πολιτικές επιστήμες δεν τα έχουν αντιληφθεί;

    Στις μέρες μας η αμερικανοκίνητες χούντες δεν έρχονται με τανκς και επίορκους συνταγματάρχες. Εξελίχθηκαν κι αυτές. Και όταν διαπιστώνουν ότι μια χώρα «ενδιαφέρουσα» τείνει να απομακρυνθεί από τη σφαίρα της επιρροής τους (αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρ, εμπορικές συμφ. με την αρκούδα κλπ) ανακαλύπτουν το χρέος της απολωλότος χώρας και στηρίζουν παντί τρόπω τον ηγέτη της αντιπολίτευσης όποιος και να ναι αυτός με όσο μυαλό κι αν καβαλάει. Και τον στηρίζουν συνολικά μ’ ένα πακέτο που περιλαμβάνει και χρηματοδότηση καναλιών, δημοσιογράφων αλλά και διεθνών οίκων αξιολόγησης με σκοπό όχι μόνο να τον φέρουν στην εξουσία αλλά και να τον διατηρήσουν για όσο χρειαστεί μέχρι να γίνει η δουλειά τους… Μετά ή θα τον πετάξουν σα στημένη λεμονόκουπα ή θα τον βολέψουν σε καμιά διεθνή θεσούλα (ΟΗΕ λ.χ.) δίκην μη εκλεγέντος κυβερνητικού βουλευτού κατά το Ελληνικόν.

    Μ’ όλα ταύτα όμως το φυτίλι της έκρηξης έχει ανάψει και το μάκρος του δεν είναι μεγάλο. Δεν είναι ικανά πλέον τα πρώτα θέματα των δελτίων να αποχαυνώσουν τον νεοεξαθλιωμένο Έλληνα. Δεν χάρηκε ουδόλως αν οι λαθρομετανάστες εξασφάλισαν στέγη όταν αυτός ο γηγενής δεν μπορεί να πληρώσει το νοίκι, τη ΔΕΗ και τα κοινόχρηστα της δικής του στέγης και επιπλέον κανείς δεν ασχολείται μαζί του…  Δεν πιστεύει πλέον τα δελτία-παπαγαλάκια των καναλιών, δεν πλανάται από εύηχες λέξεις όπως επιχειρηματικές συμβάσεις (νομιμοποίηση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας), επιμήκυνση του χρέους (δάνεια επί δανείων ισοβίως), συγχωνεύσεις και συνενώσεις σχολείων (κλείσιμο των σχολείων της υπαίθρου) και άλλα τέτοια που δεν πείθουν πλέον ούτε τους ταλιμπάν της παράταξης τους.

    Κι αν προς στιγμήν απλά δεν πληρώνει διόδια και μέσα μαζικής μεταφοράς αυτό δεν είναι παρά ο καπνός από το φυτίλι που καίει και οδηγεί στην κοινωνική έκρηξη… Ας μην ξεχνάνε ότι σ΄ ένα εύφλεκτο περιβάλλον αρκεί μια σπίθα για να φέρει τον όλεθρο και δεν έχει σημασία τι θα προκαλέσει αυτή τη σπίθα…