Καρνάβαλοι πριν από τα... Χριστούγεννα!

    Ποιος μπορεί να ξεχάσει πως παρουσίαζαν πριν ένα μήνα τα ΜΜΕ της διαπλοκής τον Παπαδήμο. Σαν το golden boy που τον λάτρευαν οι ευρωπαίοι, που τον υπολόγιζαν  οι αγορές και που θα άνοιγαν και καλά τις αγκαλιές τους (μη πω και τα πόδια τους) και μόνο στο άκουσμα του ονόματος του…

    Ένα μήνα μετά αποδεικνύεται ένας άβουλος τεχνοκράτης, εν πολλοίς ανυπόληπτος,  που φυσικά δεν μπορεί να κυβερνήσει αφού το σχήμα αυτό (συγκεκριμένου σκοπού και περιορισμένης διάρκειας) άρχισε να φυλοροεί πανταχόθεν!

    Με ρυθμιστή των εξελίξεων πλέον τον Σαμαρά που ήδη άρχισε τις διεθνείς επαφές ως εν δυνάμει πρωθυπουργός, στα στρατόπεδα του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ επικρατεί πανικός για το τι μέλει γεννέσθε και το μόνο που αποζητούν είναι χρόνος. Χρόνος για να ανασυνταχτούν, χρόνος για να επαναπροσδιοριστούν ή χρόνος για να την κοπανήσουν. Γιατί αποτυχημένοι μπορεί να είναι αλλά ξέρουν καλά τα λόγια του Ναπολέοντα πως “Η τέχνη του πολέμου έγκειται στο να κερδίζουμε χρόνο, όταν έχουμε κατώτερες δυνάμεις”…  Για κακή τους τύχη όμως αυτό το ξέρει και ο Σαμαράς.

    Στο στρατόπεδο του ΛΑΟΣ φυσικά συνεχίζουν την γνωστή κωλοτούμπια τακτική και τώρα που κατάλαβαν πως η συμμετοχή σε τέτοιο κυβερνητική σχήμα μόνο φθορά μπορεί να φέρει, ήδη άρχισαν να τσινάνε οι νεοϋπουργοί τους…

    Ο Βενιζέλος πάλι δεν θέλει να υποστεί άλλη φθορά αφού η αρχηγία του ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι ο στόχος του, προσπαθεί να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και να αφήσει καυτές πατάτες στην επερχόμενη κυβέρνηση Σαμαρά.

    Ακόμη και τον Στεφανόπουλο ταΐσανε για να βγει και να δηλώσει πως η παρούσα κυβέρνηση πρέπει να εξαντλήσει την τετραετία…. Τέτοια πράματα ο ρεζίλης που κάποτε υπήρξε και ρυθμιστής του πολιτεύματος. … Μέχρι και τον Κουβέλη ξέθαψαν και  άρχιζαν να «παίζουν» τα γκάλοπς των καναλαρχών που σε ρόλο σκούπας θέλουν να μαζέψει σ’ ένα φαράσι τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ μόνο και μόνο να μη τους μαζέψει ο Αντώνης… Ένα απίστευτα εμετικό μείγμα Γκεμπελισμού και Μακιαβελισμού.

    Δεν θέλω να ρισκάρω μια πρόβλεψη αλλά θα το κάνω! Με το ρυθμό που τρέχουν οι πολιτικές εξελίξεις δεν προβλέπω να γίνονται εκλογές στις 19 του ΦΛΕΒΑΡΗ. Προβλέπω… ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ!!!

    Καλές γιορτές φίλοι μου.

Κουρεμένα... Χριστούγεννα

    Χριστούγεννα, μόνο και μόνο επειδή το ημερολόγιο το θέλησε… Και ίσως και τα μικρά παιδιά, που δεν μπορούν να διαβάσουν το θλιμμένο βλέμμα των γονιών τους και απαιτούν τα αυτονόητα…

    Χριστούγεννα μετά από τη δίχρονη λαίλαπα των εθνικών μειοδοτών που ω του θαύματος, βρίσκονται ακόμα εκεί και νομοθετούν, συνεπικουρούμενοι μάλιστα και από τους μέχρι τούδε επικριτές τους….

    Χριστούγεννα με την κορύφωση του δράματος (όχι του Θείου αλλά του ανθρώπινου).

    Του δράματος που γίνεται αντιληπτό ακόμη και από μια βόλτα στην αγορά και στις γειτονιές… Από τις βιτρίνες των μαγαζιών (των εναπομεινάντων) που είναι αστόλιστες, από τα μπαλκόνια των σπιτιών που είναι αφώτιστα, από τους διαβάτες που βαδίζουν κοιτάζοντας κάτω μη τυχόν και δουν κάτι στη βιτρίνα και πληγωθούν πιότερο που δεν μπορούν φέτος να το αποκτήσουν…

    Πόση σωρευμένη  οργή έχουν τα φετινά Χριστούγεννα… Οργή, μίσος, απελπισία αντί των κλασικών για τις μέρες… αγάπη , ειρήνη, και ευτυχία. Τι μπορεί να διώξει από τις καρδιές του λαού αυτά τα συναισθήματα; Πώς να γιορτάσει ο άνεργος, ο μισθωτός, ο συνταξιούχος, ο αγρότης όταν ο Βενιζέλος μαζί με την υπόλοιπη σπείρα φρόντισαν να του πάρουν ότι ελάχιστο κατόρθωσε να μαζέψει για  να πορευτεί, με την απειλή της διακοπής του ρεύματος. Ο σοσια-ληστής!!!

    Τα Χριστούγεννα όμως, χρόνια τώρα, ήταν πάνω απ’ όλα ελπίδα! Ελπίδα και προσμονή για τα καλύτερα που όφειλαν να’ρθουν. Κι αν είναι κάτι που με θλίβει περισσότερο είναι που η ελπίδα αυτή χάθηκε... Το όραμα, η προσμονή, οι στόχοι….

    Σε τι να ευχηθούμε υψώνοντας το ποτήρι λοιπόν τις μέρες που θα’ρθουν; Στην υποχώρηση της ύφεσης, στην επίτευξη των στόχων του Υπ. Οικονομικών, στο πετυχημένο κούρεμα των ομολόγων, ή μήπως στις έγκαιρες εκλογές και στην αυτοδυναμία Σαμαρά;  Τι να ευχηθεί κανείς όταν οι ευχές γίνονται απελπισμένες κραυγές αγωνίας;

    Κουρεμένα, βουβά και παγωμένα τα φετινά Χριστούγεννα. Και μακάριοι οι εξασφαλίσαντες ένα αξιοπρεπές γιορτινό τραπέζι σ΄ ένα σπίτι με θέρμανση. Τίποτε παραπάνω αλλά και τίποτε λιγότερο. Κι αν ίσως θέλω από κάπου να πιαστώ για να αισιοδοξώ συγκρατημένα είναι απ’ το ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και πως για να χαράξει η αυγή πρέπει πρώτα να’ρθει το πιο βαθύ σκοτάδι…