Τι καλά να ΄χαμε και αντιπολίτευση...

    Ο ρόλος μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης  είναι πολλαπλός. Να ελέγχει τα έργο της κυβέρνησης, να αντιπροτείνει λύσεις όταν δεν συμφωνεί με τις κυβερνητικές επιλογές και τέλος να έχει τη φιλοδοξία και τη θέληση να αναλάβει αυτή τη διακυβέρνηση της χώρας στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, όποτε αυτή έρθει… Όμως εδώ είναι Ελλάδα και τίποτε δεν συνάδει με την κοινή λογική και το γενικώς αποδεκτό!

    Ελλάδα με διακυβέρνηση ετερόκλητων δυνάμεων, αξιωματική αντιπολίτευση…παιδικό πάρτυ και «αχ αυτή η ψαρού, πάει στα κουτουρού…» που λέει και το λαϊκό μας τραγουδάκι γνωστού «σοσιαλιστή» αοιδού.

    Το τι ζει και τι υφίσταται ο Έλλην είναι γνωστό τοις πάσοι. Καταστάσεις που μέχρι και στην παχύδερμη Μέρκελ προκαλούν οίκτο και ρίχνει εσχάτως κάτι δηλώσεις συμπόνιας για εσωτερική της κατανάλωση… Είναι τέτοιο δε το μέγεθος της αγανάκτησης που οποιαδήποτε αντιπολίτευση έβγαινε σ’ αυτόν το λαό και δήλωνε ένα νέο «λεφτά υπάρχουν» θα κέρδιζε τις εκλογές με 60%.  Αν μάλιστα έταζε και επαναφορά των μισθών, των συντάξεων και των δώρων στα επίπεδα του 2009 θα κέρδιζε με ποσοστό δικτατορικών καθεστώτων (πέραν του 90%). Δεν έχει σημασία αν γίνονταν πιστευτή ή όχι, αλλά την ψήφο θα την έπαιρνε έτσι για το…γαμώτο!!!

    Όμως φτωχέ μου Έλληνα σου έλαχε να έχεις αντιπολίτευση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Αξιωματική αντιπολίτευση που σαν στόχο έχει να είναι πάντα στη θέση αυτή. Που φοβάται όπως ο διάβολος το λιβάνι το ενδεχόμενο να κληθεί κάποτε να κυβερνήσει και περιορίζεται σε  κορώνες και ρητορείες άνευ ουσίας προασπιζόμενη τα δικαιώματα των Πακιστανών και των Καμερουνέζων. Δήθεν αντιπολίτευση, δήθεν κυβέρνηση, δήθεν είμαστε αριστεροί (Δ.ΕΙΜ.ΑΡ.) που λέει και ο φίλτατος Χάρρυ Κλυν…

    Και σε ποιόν να πει τον πόνο του ο μισθωτός, ο συνταξιούχος, ο άνεργος οικογενειάρχης, ο κατεστραμμένος έμπορος, ο νέος που ξεκινά τη ζωή του, ο αδυνατών να πληρώσει τα φάρμακα και τους ιδιώτες γιατρούς. Σε ποιόν να πουν τα παραπονά τους όλοι αυτοί και να εισακουστούν όντες μη Πακιστανοί και Καμερουνέζοι;

    Το κίνημα των αγανακτισμένων τέλειωσε, το κίνημα «δεν πληρώνω» τέλειωσε, οι αυτοκτονίες τελειώνουν οσονούπω και ακολουθεί η τυφλή οργή… Μια οργή που η αξιωματική μας αντιπολίτευση προσπαθεί να την καταλαγιάσει και να την αποπροσανατολίσει αντί να την αναδείξει και να χρησιμοποιήσει τη δυναμική της.

    Δεν ξέρω πια τι μου μέλλει να δω, δεν ξέρω πια τι να προσμένω κι από ποιόν… Τα λέμε ο ένας στον άλλον εναλλάξ!!! 

      

   

To γονίδιο της φοροδιαφυγής.

    Το προφανές, το συνταγματικό, το παγκοσμίως κοινό είναι ότι μια οργανωμένη και συγκροτημένη πολιτεία, εισπράττει φόρους από τον πολίτη, άμεσους ή έμμεσους, για να του εξασφαλίσει με τη σειρά της ένα ασφαλές περιβάλλον όπου θα εξακολουθεί να επιχειρεί. Θα του εξασφαλίσει ακόμη, υγεία, παιδεία, στήριξη, κοινωνική πρόνοια και έναν αριθμό δημόσιων λειτουργών που θα τον εξυπηρετούν σε όποια του ανάγκη…  Και εδώ τελειώνει το όνειρο!!!

    Ο δύσμοιρος Έλλην γνώρισε από τα βάθη της ιστορίας του τον φοροεισπράκτορα   ως υπηρεσία του κατακτητή. Από τον τελώνη των ρωμαϊκών χρόνων μέχρι τον καϊμακάμη της τουρκοκρατίας, μέχρι τον εντολοδόχο της τρόικας…

    Έτσι λοιπόν η φοροδιαφυγή πέρασε στα γονίδια του, στον επαναστατικό  χαρακτήρα του, και έγινε γι’ αυτόν μέρος της αέναης αντιστασιακής κουλτούρας του… Η σχέση του με τον φοροεισπράκτορα, που έπαιρνε μέρος απ’ το βιος του για την συντήρηση του κατοχικού στρατού, ήταν πάντα γι’ αυτόν ένα παιχνίδι πονηριάς και πανουργίας. Αν κατόρθωνε να αποκρύψει μέρος απ’ το βιός του, ο μισητός φοροεισπράκτορας θα έπαιρνε λιγότερα…

    Αν λοιπόν οι παγκόσμιοι αυτοί τοκογλύφοι που λυμαίνονται σήμερα τη χώρα μας, μπορούσαν να κατανοήσουν τον  λόγο για τον οποίο καμιά ελληνική  κυβέρνηση δεν μπόρεσε να χτυπήσει ως τα τώρα  τη φοροδιαφυγή   ίσως η κατάσταση ναταν διαφορετική. Είναι όμως ανιστόρητοι και εντελώς βάρβαροι. Είναι και θέλουν να είναι!!!

    Είναι τόσο άδικο, τόσο παράλογο και τόσο απάνθρωπο, μια κυβέρνηση που επειδή δεν είναι ικανή να εισπράξει φόρους, να προσπαθεί να αυξήσει τα έσοδα της κόβοντας το ψωμί των μισθωτών και των συνταξιούχων. Όλων αυτών δηλαδή που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν. Που όμως αν μπορούσαν θα φοροδιέφευγαν κι αυτοί, από αγανάκτηση (συν το γονίδιο), αφού οι όποιοι φόροι εισπράχθηκαν δεν μετατράπηκαν σε κοινωνικές παροχές αλλά σε εξυπηρέτηση τόκων από κακοδιαχείριση και λαμογιές δεκαετιών!

    Ο Έλληνας φοροδιαφεύγει γιατί έτσι απαντά στην κοροϊδία των αρχόντων. Που τον πυροβολούν καθημερινά χωρίς τίποτα να του παρέχουν. Που βλέπει ξεκάθαρα ότι θέλουν μόνο να του πάρουν.  Δεν είναι απατεωνίσκος ο Έλληνας  και απόδειξη τούτου ότι στις χώρες όπου βρίσκεται εργαζόμενος μετανάστης είναι υπόδειγμα φορολογούμενου πολίτη. Δείξτε του κύριοι της κυβέρνησης, αγάπη, εμπιστοσύνη, φροντίδα, νοιαστείτε τον και τότε θα δείτε το θαύμα!!!