Ο
ρόλος μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι πολλαπλός. Να ελέγχει τα έργο της
κυβέρνησης, να αντιπροτείνει λύσεις όταν δεν συμφωνεί με τις κυβερνητικές
επιλογές και τέλος να έχει τη φιλοδοξία και τη θέληση να αναλάβει αυτή
τη διακυβέρνηση της χώρας στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, όποτε αυτή έρθει… Όμως
εδώ είναι Ελλάδα και τίποτε δεν συνάδει με την κοινή λογική και το γενικώς
αποδεκτό!
Ελλάδα με διακυβέρνηση ετερόκλητων
δυνάμεων, αξιωματική αντιπολίτευση…παιδικό πάρτυ και «αχ αυτή η ψαρού, πάει στα
κουτουρού…» που λέει και το λαϊκό μας τραγουδάκι γνωστού «σοσιαλιστή» αοιδού.
Το τι ζει και τι υφίσταται ο Έλλην είναι
γνωστό τοις πάσοι. Καταστάσεις που μέχρι και στην παχύδερμη Μέρκελ προκαλούν
οίκτο και ρίχνει εσχάτως κάτι δηλώσεις συμπόνιας για εσωτερική της κατανάλωση…
Είναι τέτοιο δε το μέγεθος της αγανάκτησης που οποιαδήποτε αντιπολίτευση
έβγαινε σ’ αυτόν το λαό και δήλωνε ένα νέο «λεφτά υπάρχουν» θα κέρδιζε τις
εκλογές με 60%. Αν μάλιστα έταζε και
επαναφορά των μισθών, των συντάξεων και των δώρων στα επίπεδα του 2009 θα
κέρδιζε με ποσοστό δικτατορικών καθεστώτων (πέραν του 90%). Δεν έχει σημασία αν
γίνονταν πιστευτή ή όχι, αλλά την ψήφο θα την έπαιρνε έτσι για το…γαμώτο!!!
Όμως φτωχέ μου Έλληνα σου έλαχε να έχεις
αντιπολίτευση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Αξιωματική αντιπολίτευση
που σαν στόχο έχει να είναι πάντα στη θέση αυτή. Που φοβάται όπως ο διάβολος το
λιβάνι το ενδεχόμενο να κληθεί κάποτε να κυβερνήσει και περιορίζεται σε κορώνες και ρητορείες άνευ ουσίας
προασπιζόμενη τα δικαιώματα των Πακιστανών και των Καμερουνέζων. Δήθεν
αντιπολίτευση, δήθεν κυβέρνηση, δήθεν είμαστε αριστεροί (Δ.ΕΙΜ.ΑΡ.) που λέει
και ο φίλτατος Χάρρυ Κλυν…
Και σε ποιόν να πει τον πόνο του ο μισθωτός,
ο συνταξιούχος, ο άνεργος οικογενειάρχης, ο κατεστραμμένος έμπορος, ο νέος που
ξεκινά τη ζωή του, ο αδυνατών να πληρώσει τα φάρμακα και τους ιδιώτες γιατρούς.
Σε ποιόν να πουν τα παραπονά τους όλοι αυτοί και να εισακουστούν όντες μη
Πακιστανοί και Καμερουνέζοι;
Το κίνημα των αγανακτισμένων τέλειωσε, το
κίνημα «δεν πληρώνω» τέλειωσε, οι αυτοκτονίες τελειώνουν οσονούπω και ακολουθεί
η τυφλή οργή… Μια οργή που η αξιωματική μας αντιπολίτευση προσπαθεί να την
καταλαγιάσει και να την αποπροσανατολίσει αντί να την αναδείξει και να
χρησιμοποιήσει τη δυναμική της.
Δεν ξέρω πια τι μου μέλλει να δω, δεν ξέρω
πια τι να προσμένω κι από ποιόν… Τα λέμε ο ένας στον άλλον εναλλάξ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου