Αγανάκτηση μήτηρ ...αυτοδικίας!

    Πολύς λόγος εσχάτως για το αν μπορεί κανείς ναι παίρνει το νόμο στα χέρια του και να αποδίδει δικαιοσύνη… Αντικρουόμενες φωνές στα πάνελ αριστεροδέξιων επαϊόντων  αλλά πουθενά η φωνή του θιγόμενου, του αγανακτισμένου…

    Και φυσικά σε μια ευνομούμενη πολιτεία το φαινόμενο είναι καταδικαστέο και συνιστά ποινικό αδίκημα , αλλά η κοινωνία μας είναι πράγματι ευνομούμενη;

    Ζητά η πολιτεία από τον καταστηματάρχη να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του. Οίτη να αποδίδει τον ΦΠΑ, να κόβει απόδειξη σε κάθε συναλλαγή, να πληρώνει το ΤΕΒΕ και τις εργοδοτικές εισφορές των υπαλλήλων του στο ΙΚΑ, να πληρώνει τον φόρο που του αναλογεί, το ενοίκιο, τη ΔΕΗ, το νερό, τον Δήμο κλπ… Και σαν αντάλλαγμα όλων αυτών η πολιτεία θα του παρέχει ένα ασφαλές  περιβάλλον να επιχειρεί.   Δικαίως λοιπόν όταν ο καταστηματάρχης δει έξω από το μαγαζί του τον λαθρομετανάστη (που ω του θαύματος ξέφυγε απ τον «ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ» ) να στήνει την πραμάτεια του και να πουλά μισοτιμής τα ίδια πράματα, φυσικό είναι σαν πρώτη κίνηση να τηλεφωνήσει την αστυνομία…

    Αν έρθει λοιπόν η αστυνομία θα κάνει συστάσεις στον λαθρομετανάστη να απομακρυνθεί από το σημείο και αυτός συμμορφούμενος θα πάει 200  μέτρα παρά κάτω. Ενίοτε δε (σύμφωνα με τον υπουργό) θα τραβήξει ένα  εξοντωτικό πρόστιμο στον αλλοδαπό ο οποίος με τη σειρά του θα την επομένη πρωί πρωί θα πάει  στη ΔΟΥ να το εξοφλήσει μέχρι λεπτού!!!  Τέτοια πράματα, τέτοια θαύματα!

    Όταν λοιπόν το σκηνικό αυτό επαναλαμβάνεται καθημερινά μέρες, μήνες, χρόνια εεε κάποτε ο καταστηματάρχης παύει να τηλεφωνεί την αστυνομία και είτε τηλεφωνεί τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είτε μοιραία αυτοδικεί… Τα συμπεράσματα δικά σας φίλοι μου. Και πάντα ο απελπισμένος πιάνεται απ όπου βρει. Αδιαφορεί αν λειτουργεί παραβατικά, αν οι σωτήρες του αποκαλούνται τάγματα εφόδου ή νεοναζί ή…Ρομπέν των δασών. Η απειλή του λουκέτου μετατρέπει τον φιλήσυχο εμποράκο σε ανήμερο θεριό και πάντα η αγανάκτηση γεννά την αυτοδικία…