Οι άξιοι της μοίρας τους...

    Ζούμε στη χώρα των θαυμάτων. Στη χώρα των μοναδικών φαινομένων κι ανεξήγητων συμπεριφορών.  Ή μήπως στη χώρα των …ψεκασμένων;  Γιατί πως αλλιώς να εξηγηθούν τέτοιοι εφησυχασμοί και τέτοια νάρκωση χειρουργικού τύπου;

    Μήπως όλα τα στοιχεία που κατά καιρούς ακούμε απ’ τα ένοχα ΜΜΕ είναι πλαστά και φανταστικά; Μήπως δεν υπάρχουν τελικά 1.000.000 άνεργοι σ’ αυτή τη χώρα, μήπως δεν υπάρχουν 250.000 εμποροβιοτέχνες που φαλίρισαν, μήπως δεν υπάρχουν άστεγοι, νεόπτωχοί, χαμηλοσυνταξιούχοι που πεινάνε ή κρυώνουν, ασθενείς που δεν μπορούν να επισκεφθούν γιατρό ή να αγοράσουν φάρμακα;  Μάλλον δεν πρέπει να υπάρχουν αφού δεν βλέπω κανέναν τους να διαμαρτύρεται και να σπάει ότι βρει μπροστά του. Ακόμα και οι αγρότες που με το παραμικρό κατέβαζαν τα τρακτέρ στους δρόμους φαίνεται ότι εσχάτως χόρτασαν χρήμα και το έριξαν στην πρέφα!

    Τι είναι τελικά αυτό που μπορεί να αφυπνίσει ένα λαό και να τον σηκώσει απ’ τον καναπέ πριν ακόμα τελειώσουν τα τούρκικα σήριαλ; Έναν λαό που βλέπει τις εκδηλώσεις συμπαράστασης που γίνονται υπέρ του ανά τον κόσμο (κίνημα «ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ») και αυτός υφίσταται άπραγος  την καθημερινή κοροϊδία από τους πολιτικούς του… Tους πολιτικούς που άλλοτε διαγράφονται γιατί ψηφίζουν υπέρ του μνημονίου και άλλοτε διαγράφονται γιατί ψηφίζουν κατά. Από αρχηγούς που είναι μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί κατά περίπτωση.

    Τι είναι αυτό στο οποίο τελικά μπορεί αυτός ο λαός να ελπίζει αφού ακόμα  και το όραμα που είχε για αντιμνημονιακή νέα κυβέρνηση χάθηκε;

    Έχει πλέον αποδειχθεί ότι οι συμβατικές μορφές αγώνα για τη διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής δεν αποδίδουν. Ούτε οι απεργίες, αφού οι συνδικαλιστές είναι μέρος  και εντολοδόχοι της εξουσίας, ούτε οι ειρηνικές πορείες αφού τα ΜΜΕ εστιάζουν  στα επεισόδια και στις καταστροφές των κουκουλοφόρων που είναι επίσης εντολοδόχοι της εξουσίας.

    Όμως αυτός ο εφησυχασμός και αυτή η ψοφοδεής συμπεριφορά δεν είναι ίδιον του Έλληνα. Δεν μπορεί να είναι! Είμαστε ό ίδιος λαός που έγραψε έπη όταν φούντωσε μέσα του το πατριωτικό συναίσθημα και μ’ αυτό και μόνο  σάρωσε τα πάντα.

    Όσο λοιπόν ανεχόμαστε οικονομικό στραγγαλισμό και κοροϊδία από τους πολιτικάντηδες περιμένοντας τα πάντα από την πλατεία Συντάγματος θα βουλιάζουμε όλο και περισσότερο στην εξαθλίωση και θα πέφτουμε διπλά στην ανυποληψία των  δυναστών μας. Όσο θα κάνουμε διαμαρτυρία της καφετερίας και του καναπέ  θα τρώμε απανωτά χαστούκια. Όσο επιβιώνουμε με τα λίγα και τα στοιχειώδη οι Γερμανοί με τους παπαδημοσαμαράδες θα δοκιμάζουν τις αντοχές μας με ακόμα λιγότερα.

    Απλά τα πράγματα. Όσο τα όπλα μας είναι τα γιαούρτια, τα αβγά, τα πλακάτ και οι ειρηνικές πορείες θα είμαστε ανυπόληπτοι και άξιοι της μοίρας μας. Όταν τα όπλα μας γίνουν βαριοπούλες και ντουφέκια τότε θα μπορούμε να ελπίζουμε. Είμαστε σε πόλεμο αν δεν το’ χετε καταλάβει και τις κρεμάλες για τους προδότες της πατρίδας αν δεν τις στήσουμε εμείς ποιος περιμένετε να τις στήσει;

Η ζουγκλοποίηση...

   Δεν είναι τόσο απλό και ευπροσδιόριστο  το έγκλημα που διέπραξαν στη χώρα μας οι προδότες του ΠΑΣΟΚ και της συμμαχίας των προθύμων τα δύο αυτά χρόνια. Δεν είναι μόνο η εξαθλίωση και εξανδραποδισμός ενός χαρούμενου λαού, δεν είναι μόνο το πισωγύρισμα της οικονομίας στη δεκαετία του ’50, είναι κυρίως η διάλυση του κοινωνικού ιστού και η ζουγκλοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας.

   Γιατί δεν περιορίζουν πλέον οι Έλληνες τις αλόγιστες σπατάλες, δεν αραίωσαν  απλά τις  βραδινές εξόδους και τις ακριβές μπουτίκ… Εδώ μιλάμε για πρόβλημα επιβίωσης. Όχι αξιοπρεπούς ή μη… Απλά επιβίωσης ή μη!!! Εν έτι 2012, σε περιβάλλον Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλα τέτοια μεγαλόσχημα.

    Άλλη η σχέση του έχοντα οικονομική ευμάρεια με αυτόν που τα φέρνει απλά βόλτα και άλλη η σχέση του χορτάτου με τον νηστικό. Η πρώτη είναι σχέση ζήλιας ενώ η δεύτερη είναι « ο θάνατος σου , η ζωή μου…»

    Αυτή η σχέση άρχισε να κυριαρχεί πλέον στην Ελληνική κοινωνία αφού η λεπτή γραμμή που χωρίζει την πολιτισμένη συμπεριφορά από το άγριο ένστικτο της επιβίωσης έχει προ πολλού ξεπεραστεί…

    Πριν 2.500 χρόνια ο Επίκουρος έλεγε: «Αυτός που δεν πεινά, δεν κρυώνει και δεν πονά και τον Δία εις την ευδαιμονίαν ανταγωνίζεται…»  Είναι λοιπόν αυτό εφικτό στη σημερινή Ελλάδα; Όταν ό άνεργος και πεινά και κρυώνει αφού είναι αδύνατον να προμηθευτεί καύσιμα και επιπλέον πονά αφού είναι αδύνατον πλέον να επισκεφθεί συμβεβλημένο γιατρό ή να πάρει δωρεάν φάρμακα!

   Όταν λοιπόν αρχίζει να κυριαρχεί το βασικό ένστικτο της επιβίωσης όλα αλλάζουν εν μια νυκτί. Πόσο δύσκολο είναι ο φιλήσυχος και νομοταγής πολίτης να μπουκάρει στο σούπερ μάρκετ και να αρπάξει  ότι βρει όταν στο σπίτι τα παιδιά του πεθαίνουν απ την πείνα; Για μένα προσωπικά θαταν το αυτονόητο!!!

    Αυτά λοιπόν είναι τα επιτεύγματα του εγκληματικού συνδυασμού ντόπιων προδοτών και διεθνών τοκογλύφων. Μια κοινωνία ζούγκλα, με ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, χωρίς αξίες, χωρίς πολιτισμό (προνόμιο των χορτάτων), με νέους χωρίς όνειρα, χωρίς δυνατότητα δημιουργίας οικογένειας,  με γέρους παγωμένους, άρρωστους και υποσιτισμένους.

    Δεν γεννηθήκαμε κακοί ούτε εκδικητικοί. Αλλά στη ζούγκλα επιβιώνεις μόνο αν είσαι λιοντάρι…  Και αλίμονο σ αυτούς που μας έφεραν στην κατάσταση αυτή. Γιατί εμείς για κακή τους τύχη είμαστε λιοντάρια σκεπτόμενα και δε θα φάμε τις σάρκες της καημένης αντιλόπης αλλά τις δικές τους σάρκες τις λιπαρές (βλ. Πάκγαλος, Βενιζέλος κλπ)… Και μακάριοι αυτοί που την χαρά θα έχουν να περάσουν τον βρόγχο στους παχείς λαιμούς τους…  Γιατί, ζούγκλα έδωκες, ζούγκλα θα λάβεις!!!