Καρνάβαλοι πριν από τα... Χριστούγεννα!

    Ποιος μπορεί να ξεχάσει πως παρουσίαζαν πριν ένα μήνα τα ΜΜΕ της διαπλοκής τον Παπαδήμο. Σαν το golden boy που τον λάτρευαν οι ευρωπαίοι, που τον υπολόγιζαν  οι αγορές και που θα άνοιγαν και καλά τις αγκαλιές τους (μη πω και τα πόδια τους) και μόνο στο άκουσμα του ονόματος του…

    Ένα μήνα μετά αποδεικνύεται ένας άβουλος τεχνοκράτης, εν πολλοίς ανυπόληπτος,  που φυσικά δεν μπορεί να κυβερνήσει αφού το σχήμα αυτό (συγκεκριμένου σκοπού και περιορισμένης διάρκειας) άρχισε να φυλοροεί πανταχόθεν!

    Με ρυθμιστή των εξελίξεων πλέον τον Σαμαρά που ήδη άρχισε τις διεθνείς επαφές ως εν δυνάμει πρωθυπουργός, στα στρατόπεδα του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ επικρατεί πανικός για το τι μέλει γεννέσθε και το μόνο που αποζητούν είναι χρόνος. Χρόνος για να ανασυνταχτούν, χρόνος για να επαναπροσδιοριστούν ή χρόνος για να την κοπανήσουν. Γιατί αποτυχημένοι μπορεί να είναι αλλά ξέρουν καλά τα λόγια του Ναπολέοντα πως “Η τέχνη του πολέμου έγκειται στο να κερδίζουμε χρόνο, όταν έχουμε κατώτερες δυνάμεις”…  Για κακή τους τύχη όμως αυτό το ξέρει και ο Σαμαράς.

    Στο στρατόπεδο του ΛΑΟΣ φυσικά συνεχίζουν την γνωστή κωλοτούμπια τακτική και τώρα που κατάλαβαν πως η συμμετοχή σε τέτοιο κυβερνητική σχήμα μόνο φθορά μπορεί να φέρει, ήδη άρχισαν να τσινάνε οι νεοϋπουργοί τους…

    Ο Βενιζέλος πάλι δεν θέλει να υποστεί άλλη φθορά αφού η αρχηγία του ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι ο στόχος του, προσπαθεί να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και να αφήσει καυτές πατάτες στην επερχόμενη κυβέρνηση Σαμαρά.

    Ακόμη και τον Στεφανόπουλο ταΐσανε για να βγει και να δηλώσει πως η παρούσα κυβέρνηση πρέπει να εξαντλήσει την τετραετία…. Τέτοια πράματα ο ρεζίλης που κάποτε υπήρξε και ρυθμιστής του πολιτεύματος. … Μέχρι και τον Κουβέλη ξέθαψαν και  άρχιζαν να «παίζουν» τα γκάλοπς των καναλαρχών που σε ρόλο σκούπας θέλουν να μαζέψει σ’ ένα φαράσι τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ μόνο και μόνο να μη τους μαζέψει ο Αντώνης… Ένα απίστευτα εμετικό μείγμα Γκεμπελισμού και Μακιαβελισμού.

    Δεν θέλω να ρισκάρω μια πρόβλεψη αλλά θα το κάνω! Με το ρυθμό που τρέχουν οι πολιτικές εξελίξεις δεν προβλέπω να γίνονται εκλογές στις 19 του ΦΛΕΒΑΡΗ. Προβλέπω… ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ!!!

    Καλές γιορτές φίλοι μου.

Κουρεμένα... Χριστούγεννα

    Χριστούγεννα, μόνο και μόνο επειδή το ημερολόγιο το θέλησε… Και ίσως και τα μικρά παιδιά, που δεν μπορούν να διαβάσουν το θλιμμένο βλέμμα των γονιών τους και απαιτούν τα αυτονόητα…

    Χριστούγεννα μετά από τη δίχρονη λαίλαπα των εθνικών μειοδοτών που ω του θαύματος, βρίσκονται ακόμα εκεί και νομοθετούν, συνεπικουρούμενοι μάλιστα και από τους μέχρι τούδε επικριτές τους….

    Χριστούγεννα με την κορύφωση του δράματος (όχι του Θείου αλλά του ανθρώπινου).

    Του δράματος που γίνεται αντιληπτό ακόμη και από μια βόλτα στην αγορά και στις γειτονιές… Από τις βιτρίνες των μαγαζιών (των εναπομεινάντων) που είναι αστόλιστες, από τα μπαλκόνια των σπιτιών που είναι αφώτιστα, από τους διαβάτες που βαδίζουν κοιτάζοντας κάτω μη τυχόν και δουν κάτι στη βιτρίνα και πληγωθούν πιότερο που δεν μπορούν φέτος να το αποκτήσουν…

    Πόση σωρευμένη  οργή έχουν τα φετινά Χριστούγεννα… Οργή, μίσος, απελπισία αντί των κλασικών για τις μέρες… αγάπη , ειρήνη, και ευτυχία. Τι μπορεί να διώξει από τις καρδιές του λαού αυτά τα συναισθήματα; Πώς να γιορτάσει ο άνεργος, ο μισθωτός, ο συνταξιούχος, ο αγρότης όταν ο Βενιζέλος μαζί με την υπόλοιπη σπείρα φρόντισαν να του πάρουν ότι ελάχιστο κατόρθωσε να μαζέψει για  να πορευτεί, με την απειλή της διακοπής του ρεύματος. Ο σοσια-ληστής!!!

    Τα Χριστούγεννα όμως, χρόνια τώρα, ήταν πάνω απ’ όλα ελπίδα! Ελπίδα και προσμονή για τα καλύτερα που όφειλαν να’ρθουν. Κι αν είναι κάτι που με θλίβει περισσότερο είναι που η ελπίδα αυτή χάθηκε... Το όραμα, η προσμονή, οι στόχοι….

    Σε τι να ευχηθούμε υψώνοντας το ποτήρι λοιπόν τις μέρες που θα’ρθουν; Στην υποχώρηση της ύφεσης, στην επίτευξη των στόχων του Υπ. Οικονομικών, στο πετυχημένο κούρεμα των ομολόγων, ή μήπως στις έγκαιρες εκλογές και στην αυτοδυναμία Σαμαρά;  Τι να ευχηθεί κανείς όταν οι ευχές γίνονται απελπισμένες κραυγές αγωνίας;

    Κουρεμένα, βουβά και παγωμένα τα φετινά Χριστούγεννα. Και μακάριοι οι εξασφαλίσαντες ένα αξιοπρεπές γιορτινό τραπέζι σ΄ ένα σπίτι με θέρμανση. Τίποτε παραπάνω αλλά και τίποτε λιγότερο. Κι αν ίσως θέλω από κάπου να πιαστώ για να αισιοδοξώ συγκρατημένα είναι απ’ το ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και πως για να χαράξει η αυγή πρέπει πρώτα να’ρθει το πιο βαθύ σκοτάδι…

   

Συγκυβέρνηση και άλλα λογοπαίγνια…

    Όχι πως δεν ξέραμε εξ αρχής ότι η ΝΔ είναι ένα κόμμα με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Γνωστό και αποδεκτό. Όταν όμως 2 χρόνια τώρα ανεμίζεις την αντιμνημονιακή παντιέρα χωρίς να υπολογίζεις πως θα πάρουμε την 1^η, την 2^η, την 3^η, την 4^η, την 5^η πως ξαφνικά σε πιάνει ο πόνος για την 6^η δόση και τινάζεις στον αέρα όλη την επαναστατική μυσταγωγία που καλλιέργησες στους οπαδούς σου;

     Τι θα πει «δεν συγκυβερνώ αλλά απλά στηρίζω την κυβέρνηση αυτή που θα κάνει τη βρώμικη πλην αναγκαία δουλειά»; Το ότι θα ψηφίσεις τους εξοντωτικούς, αντιλαϊκούς και απάνθρωπους όρους  αυτής της συμφωνίας για να δοθεί η κωλοδόση αυτό δεν είναι η ουσία; Δεν είναι αυτό παράλληλα συναίνεση στην απαράδεκτη και αντιαναπτυξιακή φορολογία (1^η παντιέρα), στην σφαγιαστική πολιτική της εφεδρίας (2^η παντιέρα) , στις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων (3^η παντιέρα) και πόσα ακόμα που δεν πήρες θέση ως κόμμα για λόγους …προφανείς.

    Αυτό περιμέναμε από σένα Αντώνη ή έναν ανένδοτο αγώνα ακόμα και με το τίμημα της στάσης πληρωμών;

    «Στηρίζω, δεν συγκυβερνώ…» και για όλους εμάς η πλήρης απογοήτευση βλέποντας στο τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου όλους αυτούς τους δωσίλογους που μας έριξαν στη Γερμανική κατοχή να χαριεντίζονται με υψηλόβαθμα στελέχη της παράταξης μας και να συγκατοικούν σε υπουργεία… 

    Με ποια παντιέρα λοιπόν εμείς οι οπαδοί, τα μέλη και τα στελέχη της παράταξης να πάμε παρακάτω, να αγωνιστούμε, να παλέψουμε, να πείσουμε, όταν ακόμα και η ημερομηνία – ορόσημο (19/2/12) δεν είναι ειλημμένη απόφαση από την μασονική αυτή στοά  που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας κατόπιν και την σύμφωνης γνώμης σου…

    Θέλω να πιστεύω ότι όλα αυτά τα έκανες για δύο και μόνο λόγους (καίτοι ασύμφορο τίμημα). Να πάμε σε εκλογές σε εύλογο χρόνο και να απομακρίνεις τον επικίνδυνα ψυχοπαθή GAP.

    Πρόσεξε καλά ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ γιατί η εποχή των κάφρων παρήλθε ανεπιστρεπτί από το εκλογικό σώμα και τώρα η κοινωνία είναι σε χειρότερο αναβρασμό από την 28 Οκτωβρίου 2011!!!

   

Η επέτειος του «ΟΧΙ» στη χώρα του …Yes men

  

    Kαι για να γίνω πιο ακριβοδίκαιος, όχι στη χώρα του yes men αλλά στη χώρα της δωσίλογης κυβέρνησης, των υποτελών ανδρείκελων...  Δεν είναι η χώρα το πρόβλημα αλλά οι προδότες ταγοί της που με δόλο υφάρπαξαν την ψήφο του καλόπιστου λαού και τώρα επιλέγουν την διάλυση της από το να παραδώσουν αναίμακτα την εξουσία!!!   Γιατί είναι καθεστώς, γιατί κανένα καθεστώς δεν πέφτει αναίμακτα…

   Αυτή η ηρωική χώρα λοιπόν ετοιμάζεται να γιορτάσει αύριο την επέτειο του ΟΧΙ με σκηνικό λίγο πολύ ανάλογο με εκείνο 70 χρόνια πριν, Με Γερμανούς, με δυνάμεις του άξονα (Τροϊκα) με δωσίλογους και σπιούνους… Όμως πάντα με έναν λαό που αντιστέκεται και που στο τέλος θα νικήσει.

    Μέσα σ΄όλους λοιπόν τους εξευτελισμούς που επέβαλε  η κυβέρνηση στις κότες της αυλής της (τους βουλευτές της φυσικά) τους εξαναγκάζει αύριο να παραστούν στις εορταστικές εκδηλώσεις για την εθνική μας επέτειο και δη στην εξέδρα των επισήμων… Ε ρε γλέντια!!!

     Και ξαφνικά οι παρελάσεις αποκτάνε άλλο ενδιαφέρον…

    Μια κατάσταση τραγελαφική, όπου Έλληνες μαθητές, παιδία ανέργων, απολυμένων, οικονομικά κατεστραμμένων εμπόρων, παιδιά εξαθλιωμένων μισθωτών που είδαν το χαμόγελο να χάνεται από το οικογενειακό τραπέζι, θα παρελάσουν ενώπιον των υπευθύνων αυτής της κατάντιας τους και θα πρέπει να κλίνουν τιμής ένεκεν την κεφαλήν προς το μέρος της εξέδρας… Δεν είμαι μάντης κακών αλλά θα συμβούλευα στους κυβερνητικούς παράγοντες να μην αποτολμήσουν να εκτεθούν έτσι σε απόσταση…βολής αν δεν θέλουν να μοιάζουν σαν αβγοφέτα πριν το τηγάνι.

    Γιατί το κατοχικό σκηνικό που βιώνουμε έχει ( αλλοίμονο αν δεν είχε) και εθνική αντίσταση. Ίσως να λέγεται σήμερα κίνημα του δεν πληρώνω, κίνημα των αγανακτισμένων, κίνημα ανυπακοής, κίνημα της πλατείας, των γηπέδων, των καταλήψεων, των ταξιτζήδων, των οδοκαθαριστών, των εκπαιδευτικών των εργατών. ΚΙΝΗΜΑ ΟΛΟΥ του ΛΑΟΥ θα το συνοψίσω… 11 εκατομμύρια απέναντι σε 154 νενέκους. Που με τα σωστά τους θα στηθούν πάνω στις εξέδρες να χειροκροτήσουν και να χειροκροτηθούν… Να αισθανθούν ρίγη εθνικής περηφάνιας που είναι απόγονοι των μαχητών του ΟΧΙ στον κατακτητή!!! Τον ίδιον κατακτητή ενώπιον του οποίου αυτοί σήμερα κάνουν κωλοτούμπες άδοντας  το yes men και το ja herr…. Δεν έχω τι άλλο να πω. Προσμένω και γω όπως όλοι τη μέρα της… απελευθέρωσης. Γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται πάντα.

    Όσο για το τι μέλει γενέσθαι κατά τη διάρκεια των παρελάσεων πανελληνίως νομίζω πως η ατάκα του Ρ. Χαραλαμπίδη με καλύπτει πλήρως… (Ε, ρε γλέντια)

   

.

Τα κοινωνικά αγκάθια που κληρονομεί η κυβέρνηση Σαμαρά.

   Αυτή η στήλη έχει την έμπνευση και το προνόμιο να βρίσκεται πάντα μπροστά από τα γεγονότα. Από εβδομάδα μέχρι εξάμηνο… Έτσι και τώρα βρίσκεται στη μετάΠΑΣΟΚ εποχή, γεμάτη σκεπτικισμό αλλά και θλιβερές διαπιστώσεις. Όχι τόσο για το αν θα διωχθούν ποινικά όλοι αυτοί που με δόλο έσυραν τη χώρα στο ΔΝΤ (φέρνοντας το παράλληλα και στην Ευρώπη) αλλά για το τι μπορεί να διορθώσει ή να περισώσει η νέα (υπό τον Αντώνη) κυβέρνηση που οσονούπω θα προκύψει.

    Οι ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα κατά πρώτον είναι τόσες πολλές που σχεδόν μηδενίζουν  τα δικαιώματα αυτά. Οι ανατροπές στην παιδεία και στην υγεία είναι τέτοιες που σχεδόν ευτελίζουν τον δημόσιο χαρακτήρα των δύο αυτών βασικών  πυλώνων της κοινωνικής πολιτικής ενός σύγχρονου Ευρωπαϊκού κράτους, οι φορολογικές ανατροπές είναι καταστροφικές για την ανάπτυξη και καθαρές συνταγές ύφεσης.

    Έλα όμως που η λαομίσητη αυτή (απερχόμενη) κυβέρνηση πρόλαβε να τα περάσει από τη βουλή όλα αυτά  και να τα κάνει νόμο του κράτους… Έλα που ένας  ύποπτα άβουλος πρόεδρος της δημοκρατίας που ο κύριος και μοναδικός λόγος της ύπαρξης του είναι να προασπίζει το σύνταγμα, προσυπόγραψε τα νομοσχέδια αυτά καίτοι αντισυνταγματικά καραμπινάτα…

    Ίσως λοιπόν από εδώ πρέπει η Κυβέρνηση Σαμαρά να αρχίσει δουλειά. Να πάρει όλα τα νομοσχέδια της τελευταίας διετίας και να τα επανεξετάσει από άποψης συνταγματικής. Πράγμα που φυσικά θα προτάξει  και στην επαναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές μας και το ΔΝΤ. Επαναδιαπραγμάτευση σοβαρή και όχι διαπραγμάτευση  κατεβασμένων παντελονιών που έκανε η απερχόμενη κυβέρνηση με τους δανειστές-σπόνσορες της.

    Και είναι πολλά που πόνεσαν, συνέτριψαν και εξαθλίωσαν το λαό αυτό τα τελευταία 2 χρόνια. Σε κάθε κλάδο, σε κάθε κοινωνική ομάδα. Πραγματικά κοινωνικά αγκάθια. Είναι κραυγαλέα η αδικία που υπέστησαν μισθωτοί και συνταξιούχοι  αφού μόνο από αυτούς μπορούσε να πάρει λεφτά η ανίκανη κυβέρνηση. Λεφτά τα οποία αυτοί με τη σειρά τους στέρησαν από την αγορά και φούντωσε η ύφεση. Είναι τρελό και παράλογο να εισπράττεις κεφαλικό φόρο μέσα από λογαριασμό ενός κοινωνικού αγαθού (ηλ. Ρεύμα). Είναι αρρωστημένα ανάλγητοι όλοι αυτοί που σκέφτηκαν , ψήφισαν και πάνε να υλοποιήσουν μια τέτοια απόφαση.

    Σε περιμένει πολλή δουλειά Αντώνη μου, δε είναι ένα και δυο τα κακώς κείμενα που άφησε πίσω της η λαίλαπα του ΠΑΣΟΚ. Ίσως σε σένα να χρειάζεται περισσότερο η γνωστή φράση (με τη Φινλανδική αξανς) του Όλυ Ρεν: «kalo kouragio»

Φεστιβάλ αντισυνταγματικότητας...

                               

    Και μάλιστα από συνταγματολόγο. Όχι φυσικά μόνο απ’ αυτόν αλλά από το σύνολο των εγκάθετων της τρόικας και του ΔΝΤ που κατ’ ευφημισμό και χάριν συντομίας αποκαλούμε κυβέρνηση!

    Δεν υπάρχει άρθρο του Συντάγματος που να μην το έχουν παραβιάσει. Έχουν χάσει πλέον κάθε μέτρο, κάθε ευαισθησία, κάθε τσίπα και κάθε έλεγχο… Άγονται και σύρονται ως δουλικά της Άγγελας και της Κριστίν με παράλληλα  κουνήματα  ουράς στον Τόμσεν και στον Σόϊμπλε.

   Είναι απίστευτα τα όσα συμβαίνουν και είναι άξιο απορίας πως μπορεί ακόμη αυτή «κυβέρνηση» να ορίζει τις τύχες ενός ολόκληρου λαού που στενάζει, ασφυκτιά και δεν ξέρει με τι τρόπο να απαλλαγεί από αυτούς που αναρριχήθηκαν στην εξουσία με απάτη (σε εξαγγελίες και νούμερα) και τώρα προσπαθούν με κάθε τρόπο να νομοθετήσουν τις επιταγές των αφεντικών τους αφού πριν συντριβούν…  Για πόσο ακόμα θεέ μου;

    Αφού έφεραν την οικονομία σε βαθειά ύφεση και δεν είναι δυνατόν πλέον να λάβουν παρά του μη έχοντος κόβουν μισθούς και συντάξεις. Το ζητούμενο δηλαδή γι αυτούς είναι το κλείσιμο της τρύπας παρά η επιβίωση του λαού. Κι αν η τρύπα δεν κλείσει επαρκώς (σύμφωνα με τα αφεντικά τους) τότε απλά θα κόψουν ξανά και ξανά τους μισθούς, θα φορολογήσουν ξανά εκτάκτως τα ακίνητα και πάει λέγοντας.

    Ιδού η λογική: Είμαι ανίκανος να εισπράξω τους φόρους και μου λείπουν φράγκα που χρωστάω και πρέπει να τα δώσω. Αντί να παραιτηθώ (ως όφειλα) κλέβω από τα εύκολα θύματα τους μισθωτούς δηλ και τους συνταξιούχους. Και αυτό λέγεται οικονομική πολιτική . Με την ίδια λογική όταν εγώ ο ιδιώτης που πρέπει να συμπληρώσω τα φράγκα για να πληρώσω τη δόση του δανείου μου ληστεύω το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου και έτσι είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου. Και αυτό λέγεται ληστεία.  Τα συμπεράσματα δικά σας.

    Δεν έμειναν όμως αδρανείς οι δικηγορικοί σύλλογοι της χώρας (αν και αυτό πιστεύω ότι πρωτίστως θα έπρεπε να γίνει από την αξ. Αντιπολίτευση που ώρες ώρες πολύ με απογοητεύει και αναρωτιέμαι αν τελικά θέλει πραγματικά να κυβερνήσει…) Οι δικηγόροι λοιπόν με προσφυγές τους στο Άρειο Πάγο θα αποδείξουν πανεύκολα  την αντισυνταγματικότητα όλων των τελευταίων τουλάχιστον χαρατσιών και τότε να σε δω Βαγγέλη να κόβεις το ρεύμα από τους μη έχοντες και να περιμένεις να εισπράξεις ΦΠΑ από μια αγορά που θα χάσει ότι έκοψες από τον δημόσιο υπάλληλο για να τα δώσεις στους διεθνείς τοκογλύφους που σε έκαναν κυβέρνηση. Δεν γίνεται διαφορετικά φίλοι μου.

Η ανυπακοή σε αυτή την κυβέρνηση των ανδρεικέλων είναι Συνταγματικό καθήκον κι επαφίεται στο φιλότιμο του καθενός αλλά και όλων μαζί. Και αυτό είναι επιταγή του άρθρου 120 του Συντάγματος μας.( Ακροτελεύτια διάταξη, παράγραφοι 3 & 4).

   

To "ΠΕΡΑ ΒΡΕΧΕΙ" ως μέθοδος ...διακυβέρνησης.

                      Θα μπορούσε το παρόν κυβερνητικό σχήμα να είναι απλά μα μόνιμη τροφή για τους κειμενογράφους των θεατρικών επιθεωρήσεων αν δεν ήταν τόσο βαθιά καταστροφικό για την μυριόπαθη πατρίδα μας… Θα μπορούσαμε απλά να γελάμε με τις καθημερινές γκάφες του GAP, του Βαγγέλη, της Αννούλας καθώς και των εξωκομματικών τους εξαπτέρυγων του Καρατζαφέρη δηλ και της Ντόρας… Δυστυχώς όμως. Η εξαθλίωση και η απόγνωση του Έλληνα δεν του αφήνει περιθώρια να το…διασκεδάσει το πράμα.

                   Μέσα λοιπόν στη γενική κατακραυγή που δέχεται η κυβέρνηση, βρήκε ένα τρόπο διακυβέρνησης ευρηματικό θα έλεγα… Με απλά λόγια έκανε θεσμό το «ΠΕΡΑ ΒΡΕΧΕΙ» και όταν ακούς δηλώσεις πρωθυπουργού, υπουργών και κυβερνητικών βουλευτών είναι σαν να ζούμε στη Σουηδία και κοιτάμε να βελτιώσουμε ακόμα και τις λεπτομέρειες αφού εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο…

                    Πουθενά κουβέντα για την ανεργία, την ύφεση, τα λουκέτα στην αγορά, το αδιέξοδο των οικογενειακών προϋπολογισμών, την κατάρρευση του χρηματιστηρίου, την αποτυχία κάθε οικονομικού στόχου… Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

                    Και το «πέρα βρέχει πάρτυ» ετοιμάζεται να μεταφερθεί στα εγκαίνια της έκθεσης στη Θεσ/νίκη… Με πρωτοφανή οχυρωματικά έργα για την υποδοχή του λαοφιλούς πρωθυπουργού και σχεδιασμό καλύτερο από την απόβαση της Νορμανδίας. Και ενώ έξω από το Βελλίδιο συνεδριακό κέντρο θα σείεται το συμπάν, μέσα, ο ελέω ΜΜΕ, Αμερικάνων και εκδοτεργολάβων πρωθυπουργός μας θα διαβάζει σε άπταιστα ελληνικά  το κείμενο του ενώπιον χειροκροτητών και θα μας διαβεβαιώνει ότι τώρα που άρχισε η ταχύτερη απορρόφηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, λίαν συντόμως,  θα τρώμε με χρυσά κουτάλια.

                    Είναι πρωτόγνωρο και απίστευτό αυτό το γάντζωμα στην εξουσία που έχει αυτή η οικογένεια. Αντίστοιχο με αυτό των άλλων ομοτράπεζων του κ. Παπανδρέου ( της Σοσιαλιστικής Διεθνούς) του Χ. Μουμπάρακ και του Μ.Καντάφυ που τώρα κάνει πως δεν τους ξέρει.  Αφού και για το θέμα των πρόωρων εκλογών τίποτα δεν έχει ακούσει. Θα γίνουν λέει το 2013 όταν από πίσω οι δελφίνοι ακονίζουν τα μαχαίρια και οι έρμοι κυβερνητικοί βουλευτές σκέφτονται πως θα κάνουν οσονούπω έστω και τυπικές προεκλογικές ομιλίες στις περιφέρειες τους χωρίς να δεχθούν ομοβροντία γαλακτοκομικών και οπωρολαχανικών…   

                 Το μόνο σίγουρο πάντως φίλοι μου είναι ότι τις προσεχείς μέρες θα ζήσουμε στιγμές απείρου κάλους…

"Ο μη κυβερνών... συγκυβέρνηση ονειρεύεται".

    Κατά τις λαϊκές σοφίες « Ο νηστικός καρβέλια… ή όσα δεν φτάνει η αλεπού…» και τόσα άλλα Αριστοφανικά και μη.

    Πολλά κολπάκια θα δούμε το επόμενο διάστημα από το κυβερνητικό αυτό τσίρκο που όλα, είτε αποσκοπούν στην εξασφάληση χρόνου παραμονής στην εξουσία, είτε είναι προσωπικά παιχνίδια των δελφίνων πάνω στο ζέων πτώμα του GAP.

    Ακόμα και το «ναι» της αξ. Αντιπολίτευσης πάνω σε κάποια σωστά σημεία ενός νομοσχεδίου το βλέπουν σαν συναίνεση, συγκυβέρνηση, συμπόρευση και γω δεν ξέρω σαν τι άλλο  και έτσι το διατυμπανίζει το MEGA, παρ΄ ότι η θέση της Ν.Δ. είναι ξεκάθαρη στο θέμα αυτό και ουδείς λογικός της παράταξης μπορεί να σκέφτεται συναίνεση-συνενοχή με τους νεοδοσίλογους της πράσινης συμμορίας.   Για πόσο όμως μπορεί αυτό το πολιτικό έκτρωμα να διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας και να χρεώνει ανεξέλεγκτα τις επόμενες γενιές;

    Όχι πολύ!!! Ίσως λιγότερο απ’ ότι υπολογίζουμε. Και αυτό γιατί τώρα είναι η ώρα των δελφίνων.  Τώρα που αμέσως μετά τις επερχόμενες εκλογές (που μαθηματικά θα οδηγήσουν σε συντριβή το δήθεν σοσιαλιστικό κόμμα) πρέπει να πάνε σε συνέδριο και να ορίσουν αρχηγό. Άρα τέρμα πλέον τα γενικόλογα και ζήτω οι προσωπικές στρατηγικές!!!

    Ο Βενιζέλος καίγεται ήδη και θα αποκαεί τελείως στις πλατείες μετά την αποστολή από τις ΔΟΥ των νέων ραβασακίων κεφαλικού φόρου. Η Άννα είναι φιλόδοξη μεν και ελαφρώς καμένη μέχρι να πάρουν φωτιά οι φοιτητές και να συμπαρασύρουν (μη πω να αφυπνίσουν) σύσσωμη την εκπαιδευτική κοινότητα. Άρα όλα οδηγούν στον Λοβέρδο που τελευταία κρατά ένα προσωπικό στυλάκι, δήθεν και ίσως και καλά… Όμως μία είναι βούληση και των τριών. Οι πρόωρες εκλογές, που θα τις προκαλέσουν όσο κι αν αντιστέκεται η οικογένεια GAP.

      Εκλογές που στα αφτιά του εξαθλιωμένου Έλληνα δεν μπορεί παρά να φαντάζουν σαν λύτρωση, σαν υπέρτατη προσμονή…

    Είναι δυνατόν αυτού του λαού να του μιλήσεις πλέον για συναίνεση και συγκυβέρνηση;  Της… Λιβύης θα γίνει!!!

Ολίγη χρεοκοπία και... καρπούζι!

    Εσχάτως μάθαμε ότι μπορεί να υπάρχουν εκφράσεις επιμερισμού σε πράγματα που μέχρι τώρα  θεωρούσαμε απόλυτα.

    Επιμεριστική χρεοκοπία, εικονική χρεοκοπία, επιλεκτική χρεοκοπία,  χρεοκοπία στα αγγλικά (κάποιοι δε θα το καταλάβουν βρε αδερφέ) και πλείστα άλλα λογοπαίγνια που μπορεί ένας τσάρος της Ελληνικής οικονομίας να κάνει αφού είναι άλλωστε (και δεν αμφισβητείται αυτό) άριστος χειριστής της Ελληνικής γλώσσας!

    Φτάσαμε και εδώ λοιπόν! Με την οικονομία της πατρίδας μας εν μέσω του θέρους ολίγον νεκρή, ολίγον έγκυο, ολίγον ανάθεμα… Με μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων που δεν μπορεί να καταλάβει ότι σ΄ αυτή τη ζωή οι Έλληνες γεννήθηκαν για να περνάνε καλά ενώ οι Γερμανοί γεννήθηκαν για να δουλεύουν… Ας το αποδεχθούν επιτέλους να ησυχάσουμε!!!

    Προβλέπεται πείνα λοιπόν! Όχι σαν εκείνη της κατοχής βέβαια (παρ’ ότι έχουμε κατοχική κυβέρνηση) αλλά …επιλεκτική πείνα.  Θα πεινάσει το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μας, ο καυστήρας του καλοριφέρ, τα ταμεία της ΔΕΗ του ΟΤΕ και των καταστημάτων, ιδίως δε τα ΑΤΜ των τραπεζών στην ένδειξη «Πληρωμές Δανείων». Γιατί και ο πολίτης έχει το δικαίωμα τελικά να μπορεί να κηρύττει ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ.

    Αυτό όμως που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πως η κυβέρνηση βάζει οικονομικούς στόχους που φυσικά δεν είναι δυνατόν τα φτάσει…Από ρεζίλι σε ξεφτίλα το πάει και καλά δηλαδή που είναι αναίσθητοι εκεί στου Μαξίμου και επιβιώνουν.  Από πού προσδοκάνε  να τους έρθουν φράγκα;  Απ το ΦΠΑ (με νεκρή αγορά) από τα ακίνητα, από τις εξαγωγές, απ’ το θεό, από που;

    Ζούμε το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου. Μόνο που κάποιοι το παίζουν …δίπορτο. Κάποιοι κερδίζουν και από την χρεοκοπία αυτής της δύσμοιρης πατρίδας. Έχουν την πληροφόρηση «εκ των έσω» και είτε κερδίζουν κυβερνώντας, είτε κερδίζουν φεύγοντας αφού πρώτα έχουν ποντάρει στην χρεοκοπία που οι ίδιοι δημιούργησαν  και αφού φυσικά δεν ζει ένας Πλαστήρας να τους στήσει στο Γουδί με συνοπτικές διαδικασίες …  Όποιου το μυαλό πάει στην οικογένεια Παπανδρέου είναι …κακόβουλος!

    Εκείνο το έξυπνο το παλικάρι, ο συνταγματολόγος και εσχάτως οικονομολόγος όμως βρε παιδία, πως την πάτησε έτσι. Ή μήπως «οδηγήσει»   το αφεντικό του σε εκλογές πολύ πριν τον Σεπτέμβρη..? Γιατί, χοντρό τον λες, αφελή δεν τον λες!!!

Με μορφή επινικίων... Μεγαλειώδης η φετινή γιορτή κερασιού στο Γάζωρο

    Με μεγάλη επιτυχία το περασμένο Σάββατο  διεξήχθη και φέτος η ΓΙΟΡΤΗ ΚΕΡΑΣΙΟΥ στο Γάζωρο Σερρών. Η εκδήλωση που ήταν όπως πάντα μια συνδιοργάνωση  του Πολιτιστικού Συλλόγου Γαζώρου «Άρτεμις η Γαζωρίτις», του Τοπικού Διαμερίσματος Γαζώρου και του Γυμνασίου Γαζώρου είχε προσλάβει φέτος χαρακτήρα επινικίων, αφ ενός για την άνοδο του ΕΘΝΙΚΟΥ ΓΑΖΩΡΟΥ στη Γ΄ Εθνική και αφ εταίρου για την ευόδωση των αγώνων των κατοίκων σχετικά με την συνέχιση της λειτουργίας του Γυμνασίου Γαζώρου.

    Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους οι βουλευτές κύριοι Μ. Τζελέπης, Α. Καρυπίδης και Θ. Λεονταρίδης καθώς και ο αντιδήμαρχος Ν.Ζίχνης κ. Δημ. Τσιτσιλίδης.

    Συμμετείχαν το χορευτικά συγκροτήματα του Γαζώρου, της Θρακικής Εστίας, της Ν. Μηχανιώνας καθώς και η χορωδία του Γαζώρου υπο΄τη διεύθυνση της Σ. Βλαχοπούλου. Οικοδεσπότης της εκδήλωσης φυσικά το Γυμνάσιο Γαζώρου που πρωτοστατεί σε πολιτιστική δράση στην περιοχή.

Όταν η οργή γίνεται ποτάμι...

    Παραδοσιακά οι εξεγέρσεις ξεκινούν από τους εξαθλιωμένους. Ή από τους νέους. Φανταστείτε το εκρηκτικό μίγμα του συνδυασμού των δύο αυτών στοιχείων…  Και πάντα παίρνουν τη μορφή χειμάρρου. Ασήμαντου στην αρχή, αλλά όσο συνεχίζεται η βροχή της εξαθλίωσης, ο χείμαρρος αυτός γιγαντώνεται και παρασύρει τα πάντα στο πέρασμα του…

    Ομολογώ ότι 3 μέρες πριν ένωσα ντροπή όταν διάβασα στους διαδηλωτές της Μαδρίτης το σύνθημα που έλεγε να κάνουν ησυχία μην ξυπνήσουν τους Έλληνες. Χθες όμως άρχισα πάλι να πιστεύω ότι ο λαός αυτός είναι ζωντανός. Είναι οι απόγονοι ένδοξων προγόνων. Ο σπόρος που δεν πεθαίνει (που μας υπενθύμισε ο Αντώνης στο Ζάππειο). Δεν άλλαξε παρά το μέσον κινητοποίησης αφού φυσικά αυτό χρησιμοποιεί  η εποχή. Δεν χρειάστηκε Ρήγας Φεραίος, δεν χρειάστηκε  μύηση στη Φιλική Εταιρεία, δε χρειάστηκε Παλαιών Πατρών Γερμανός…  Έφτασε μόνο το facebook για να κλειστεί το ραντεβού και η αγανάκτηση που περίσσεψε…

    Surpise  κύριοι κυβερνόντες. Αυτό που έγινε πρέπει να σας τρομάξει περισσότερο από κάθε άλλη καπελωμένη διαδήλωση. Από κάθε  διαδήλωση οργανωμένη από συνδικάτα και κόμματα με σημαίες, ΜΑΤ και κουκουλοφόρους. Και ίσως αυτό που πιότερο πρέπει να  σας τρομάζει είναι το γεγονός ότι αυτό που έγινε την Τετάρτη αυτόματα έγινε θεσμός. Και δεν θα πάψει να γίνεται μέχρι να δοθούν λύσεις…

    Η εξαθλίωση, η υποταγή, η οικονομική υποτέλεια έχουν ένα όριο. Η υπέρβαση αυτού του ορίου φέρνει έκρηξη που ξεπερνά κάθε φαντασία.

    Δεν μπορεί ο νέος να ζει χωρίς οράματα, στόχους και προσδοκίες. Κι αν μη τι άλλο η κυβέρνηση αυτή του τα στέρησε όλα… Τον ονόμασε αρχικά «γενιά των 500 ευρώ» και στη συνέχεια με τις επιχειρηματικές συμβάσεις και την εκ περιτροπής εργασία τον έκανε γενιά των 400, των 300, των 200… Τι όνειρα να κάνει ο νέος αυτός, πώς να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια, παιδιά και υποχρεώσεις που περιμένει τη σύνταξη του μπαμπά για να βγει για έναν καφέ;

    Τίποτα δεν του απέμεινε και όταν ακούει τον πρωθυπουργό της χώρας να μιλάει στα κανάλια σαν να βρίσκεται σε μια εικονική πραγματικότητα και μια φανταστική χώρα,  όταν ακούει από τους υπουργούς και τη συμμαχία των προθύμων μόνο απειλές και εκβιασμούς, εεε του γυρίζει το μάτι και γίνεται χείμαρρος…

   

Ω... τι κόσμος μπαμπά!

    Κι αν είναι κάτι που με αγανακτεί τελικά είναι που δεν μπορώ να δώσω στην Άνοιξη τούτη τη σημασία που της πρέπει… Γιατί το σημαντικότερο όλων, πιστέψτε με είναι η Άνοιξη τούτη και είναι βλακώδες και εγκληματικό συνάμα να την αφήνουμε να εκπνεύσει χωρίς να μας παρασύρει σε …ανθεστήρια μυστήρια!

   Είναι τόσα πολλά και απαίσια τα νέα που  πλέον αρχίζουν να μη μας αγγίζουν. Και η αγανάκτηση και ο φόβος και η απειλές έχουν ένα όριο. Φτάνει κάποτε η στιγμή που λες « δε ……. όλοι τους» και αρχίζεις σχέδια διακοπών. Φτηνών και περιορισμένων βέβαια, πλην όμως σχέδια διακοπών! Σε πείσμα όλων αυτών που πριν έστειλες σε…ερωτικές περιπτύξεις! Και μόνο ο Στρος Καν το τήρησε….  Σχέδια διακοπών μας που η λάμια η Μέρκελ έβαλε στο μάτι εσχάτως και μας «τη λέει» ακόμη και γι αυτές…

    Τι να μας τρομάξει πλέον; Απειλές, απειλές και μόνο απειλές. Από κάθε υπουργό, από κάθε λαγό και από κάθε τσουτσέκι της τρόικας… Απειλές για απολύσεις, για στάση πληρωμών, για αναδιάρθρωση, για την 5^η δόση, για επιστροφή στη δραχμή και τέλος για… εκλογές. Αυτό το τελευταίο ειδικά μας κατατρόμαξε! Μας έκοψε τα ποδάρια βρε αδερφέ!

     Τόσες απειλές που θα πρότεινα η κυβέρνηση του μνημονίου να μετονομαστεί σε κυβέρνηση της απειλής…

   Ποιος όμως να τρομάξει υπέρμετρα; Ο άνεργος, ο χρεοκοπημένος έμπορας,  ο εξαθλιωμένος μισθωτός και συνταξιούχος; Γιατί τελικά οι μόνοι απειλούμενοι είναι οι απειλούντες. Ο βρεμένος τη βροχή δε τη φοβάται…

    Ευτυχώς που βρέθηκε και ένας Σαμαράς ναι μας θυμίσει στο Ζάππειο ΙΙ πως είμαστε ο σπόρος που δεν πεθαίνει. Πήραμε ένα κουράγιο, πήρε κι αυτός μια μονάδα πάνω στη πρόθεση ψήφου… Έτσι γίνεται στη χώρα αυτή. Ο υποσχόμενος αμείβεται.

    Ω τι κόσμος μπαμπά… και μακάριες οι καμαριέρες των πολυτελών ξενοδοχείων!!! Γιατί ενώ όλους μας …κανόνισε ο Ντομινίκ, εν τούτοις δεν είχαμε την τύχη να αφήσει επάνω μας …γενετικό υλικό.

   

   

  

Η πολυπλοκότητα του ΖΑΠΠΕΙΟΥ ΙΙ

    Πραγματικά φαντάζουν τις τελευταίες μέρες σαν φως στο τούνελ  οι εξαγγελίες και οι προτάσεις για την έξοδο από την οικονομική κρίση και την απεμπλοκή μας από το μνημόνιο που πρόκειται να κάνει ο Α. Σαμαράς στο Ζάππειο. Και όχι άδικα!

    Από τα προσχέδια των εξαγγελιών αυτών που έτυχε προσφάτως να μελετήσω διαπίστωσα ότι πρόκειται για μια συνολική πρόταση ρεαλιστική , εφαρμόσιμη αλλά και συνάμα απίστευτα ριζοσπαστική.

    Χωρίς να λάβω υπ όψιν αν πέρα από τον ουσιαστικό στόχο της πρότασης αυτής που είναι η ανάκαμψη (οικονομική, ηθική και κοινωνική) της χώρας, προκύψουν και οφέλη για την ίδια την παράταξη, οι εξαγγελίες του Ζαππείου ΙΙ έχουν μια πολυπλοκότητα όσον αφορά τους στόχους και τις επιδιώξεις.

    Πρωτίστως θα χαρακτήριζα τις μεθόδους «ΕΞΥΠΝΕΣ». Εντοπίζουν επακριβώς ποιο παραγωγικό δυναμικό θα αξιοποιηθεί και σε ποιους τομείς ώστε να δώσει πρωτογενή πλούτο. Απενοχοποιεί το κέρδος με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρχει λόγος απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων και κατάργηση του κοινωνικού κράτους. Ο εργοδότης προστατεύεται, επιδοτείται και ενισχύεται, εφ όσον παράγει, απασχολεί,  αμείβει και ασφαλίζει νομότυπα τους εργαζόμενους.

    Η στόχευση της κρατικής μέριμνας πάει περισσότερο στους τρεις πυλώνες της Ελληνικής οικονομίας δηλ. τον τουρισμό τη γεωργία και τη ναυτιλία. Μια πολιτική ουσιαστικά στο πνεύμα του Μ.Α.Rochild που έλεγε πως ο πλούτος μιας κοινωνίας είναι τα προϊόντα που παράγει. Παράλληλα όμως και ένα στρατηγικό σχέδιο για την θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη του 21^ου αιώνα σε σχέση μ’ αυτά που χρωστάει αλλά και μ’ αυτά που της χρωστάνε.

    Η πολυπλοκότητα όμως και η εξυπνάδα του Ζαππείου ΙΙ δεν σταματά εκεί. Τα μηνύματα έχουν πολλούς αποδέκτες. Και μέσα στην παράταξη. Σ’ όλους αυτούς (βαρίδια της παράταξης)  θα έλεγα που δεν έχουν αντιληφτεί ότι το νεοφιλελεύθερο μοντέλο μετά από 40 χρόνια απόλυτης κυριαρχίας έχει καταρρεύσει  χωρίς να έχει γεννηθεί ακόμη εκείνο που θα το αντικαταστήσει. Ξέρει καλά ο Σαμαράς ότι στην παγκοσμιοποίηση είναι αδύνατον οι αγορές να λειτουργήσουν προς όφελος των κοινωνιών γι αυτό και θέτει κανόνες που θα παραλληλίζουν αυτή την ανάπτυξη.

    Περισσότερα και αναλυτικότερα φίλοι μου στις 5/5. Λίγο αργοπορημένη η «Άνοιξη» αλλά θα ‘ρθει τελικά!!!

   

Το Πάσχα του (κυβερνητικού) βουλευτή...

   Αν κάποιοι θα εύχονταν φέτος να’ ναι μια χρονιά δίχως Πάσχα  σίγουρα  αυτοί θα ήταν οι βουλευτές και οι Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ…  Γιατί πρέπει δυστυχώς να μεταβούν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους και έστω και για λίγο να κοιτάξουν στα μάτια τους ψηφοφόρους τους… Ανείπωτο δράμα!

    Και τι να πουν και τι να δικαιολογήσουν όταν η μόνη ατάκα που τους έρχεται κατά νου είναι το… «Γλυτώσαμε τη χώρα από τη χρεοκοπία» που πλέον ξίνισε και βρώμησε. Αυτό και τίποτε μα τίποτε άλλο!

    Ακόμα και την ευχή για ‘καλή ανάσταση’ δεν θα μπορούν να δώσουν γιατί μοιραία η απάντηση του κόσμου θα είναι «πως και με τι ρε άχρηστοι;». Αυτό μάλιστα ίσως να το θεωρούν και την πλέον ήπια φραστική επίθεση που θα μπορούσαν να δεχθούν ειδικά αν δεν συνοδεύεται από… γαλακτοκομικά προϊόντα!

    Με τις σκέψεις αυτές λοιπόν και με μοναδικό πλέον στόχο την εφαρμογή του ναυτικού προστάγματος «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω»  (αφού αυτοί ξέρουν καλά ότι το πλοίο τους βυθίστηκε ), οι κυβερνητικοί βουλευτές ετοιμάζουν βαλίτσες…

    Βέβαια οι ευφυέστεροι εξ αυτών φρόντισαν τις μέρες αυτές να ρίξουν στον αέρα λίγες ντουφεκιές διαμαρτυρίας έτσι για να ‘χουν κάτι να πουν στα καφενεία λίγο πριν τους πάρουν με τα τασάκια…

    Άλλος θα πει πως αντιστάθηκε στο νομοσχέδιο για τα φρουτάκια, άλλος ότι χτύπησε τη γροθιά του στο γραφείο του Υπουργού, άλλη ότι σκόπευε να παραιτηθεί προκειμένου να μην ψηφίσει το μνημόνιο αλλά τελικά με βαριά καρδιά  το ψήφησε… Να δείτε που όλοι θα έχουν έτοιμη μια ατάκα ηρωισμού να την ξεστομίσουν !

     Πόσο δύσκολο τελικά είναι να είσαι βουλευτής μιας λαομίσητης κυβέρνησης. Πώς να ξεχάσουν όλοι αυτοί οι ψηφοφόροι σου την ύφεση, την ανεργία, το μαγαζάκι τους που έκλεισε, το σχολείο του χωριού τους που «συγχωνεύτηκε», το μισθό τους και τη σύνταξη τους που περικόπηκε, τη βενζίνη που κοντεύει τα 2 ευρώ… Πώς να τους πείσεις ότι πρέπει να ζουν χωρίς χαμόγελο χωρίς ελπίδα χωρίς προσδοκίες και να περιμένεις να ξαναπάρεις τα ψηφαλάκια τους;

    Δράμα κύριοι βουλευτάδες μου, ένα δράμα. Τέτοιο που ώρες – ώρες σας λυπάμαι αφού και σεις ως ένα βαθμό εξαπατηθήκατε από τον ηγέτη σας και τώρα τρέχετε και δεν φτάνεται. Θα είναι   πικρός για σας  ο φετινός οβελίας όταν ξέρετε ότι χιλιάδες θα τον στερηθούν και θα σας καταριούνται να σας κάτσει η μπουκιά στο λαιμό…

   Υπομονή σας εύχομαι. Πάσχα είναι, θα περάσει!!!

Η μυσταγωγία της μικρής τάξης...

Η πραγματικότητα του πολύπαθου σλόγκαν: «Πρώτα ο μαθητής…»

    Είναι σε έξαρση το φαινόμενο  τον τελευταίο καιρό και αδιαμφισβήτητα πρωταθλήτρια  σ’ αυτό η Υπουργός Παιδείας….Το να προσπαθείς να πείσεις επί θέματος τινός τους αδαείς. Ο λόγος φυσικά για τις εξαγγελίες του Υπουργείου και τα «πειστικά» επιχειρήματα για το ποιο είναι το όφελος του μαθητή από τις συγχωνεύσεις των μικρών σχολείων…

    Πόσο εύκολο είναι να απευθύνεσαι σε τηλεοπτικό κοινό που αδυνατεί να κρίνει. Που δέχεται αβασάνιστα τα εξαγγελθέντα ειδικά όταν προέρχονται από επίσημα χείλη. Τι γίνεται όμως με τους γνώστες του αντικειμένου; Είναι ποτέ δυνατόν αυτοί να πεισθούν όταν ως εκπαιδευτικοί βίωσαν και την μικρή τάξη του επαρχιακού σχολείου και την 30αρα τάξη του χαοτικού αστικού σχολείου…

    Σε απάντηση λοιπόν στην απέλπιδα προσπάθεια της Υπουργού να μας πείσει για τα οφέλη των μεγάλων σχολείων και τις φιλεκπαιδευτικές προθέσεις του Υπουργείου, για να δούμε πως ακριβώς λειτουργεί η διαδικασία της μάθησης σε μια μικρή τάξη, ενός μικρού επαρχιακού Γυμνασίου, μ’ έναν νεαρό ορεξάτο καθηγητή…

    Με το που μπαίνει στην τάξη ξέρει τον Γιάννη, τον Ηλία, τη Φανή, τη Μαρία… Ξέρει το πρόβλημα του Γιώργου, την δυσχερή οικονομική κατάσταση της Λόλας και το οικογενειακό δράμα του Παναγιώτη… Όλα τα ξέρει, όλα τα συνεκτιμά και χειρίζεται κάθε παιδί διαφορετικά. Βρίσκει του καθενός τον τρόπο για να τον κερδίσει και να τον οδηγήσει εκεί που στοχεύει. Στη μάθηση.

    Στη μάθηση που για νάρθει πρέπει τις συνθήκες να τις δημιουργήσει ο καθηγητής. Ο καθηγητής που θα συζητήσει το πρόβλημα με τους συνάδελφους του και τον διευθυντή, που και αυτοί θα το γνωρίζουν το ίδιο καλά. Ο καθηγητής που θα δεχθεί τον γονέα κάθε στιγμή, χωρίς ραντεβού, χωρίς υπηρεσιακό τυπικό.

   Κι από την άλλη ο μαθητής. Που βλέπει το σχολείο στην κυριολεξία σαν δεύτερο σπίτι αφού περνά και τα απογεύματα στον αύλιο χώρο. Που ξέρει ότι κάθε μέρα θα εξεταστεί και «λαμβάνει τα μέτρα του» με ότι θετικό συνεπάγεται αυτό! Που γνωρίζει τους συμμαθητές του από τη γέννηση του και εκλαμβάνει το σχολικό κτήριο σαν καρδιά του τόπου του, που επαναστατεί στην ιδέα και μόνο ότι κάποιοι θέλουν να του το κλείσουν…

    Ένα γαλήνιο σχολικό περιβάλλον που  ξεχειλίζει από όμορφα συναισθήματα, που μαθητές, καθηγητές, γονείς λειτουργούν με κανόνες οικογένειας…

    Καμιά ειδικότητα δε λείπει, καμιά έκπτωση στις πολιτιστικές δραστηριότητες δεν υπάρχει, τίποτε δεν έχει να ζηλέψει από το απρόσωπο και χαοτικό περιβάλλον των τεράστιων αστικών σχολείων… Γιατί εδώ είναι πραγματικά  ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ!!!

    Φυσικά και δεν μπόρεσε το Υπουργείο με το θέμα των συγχωνεύσεων-καταργήσεων  να πείσει για το… «παιδαγωγικό» των προθέσεων του. Ήταν εν πολλοίς αναμενόμενο αφού τα κίνητρα του ήταν τόσο εμφανή και για τον πλέον αφελή. Πόσο λυπάμαι όμως για όλους αυτούς που καίτοι εκπαιδευτικοί, παρασυρμένοι από μια άνευ λόγου κομματική εμπάθεια  συντάχθηκαν με το ξενόφερτο μνημόνιο και προσπάθησαν να κλείσουν σχολεία… Σε όποια βαθμίδα της εκπαίδευσης και αν ανήκαν.   Που συντάχθηκαν με τις επιταγές της τρόικας και της Μέρκελ…

    Αν θυμάμαι καλά στην κατοχή αυτούς που συντάχθηκαν με τους Γερμανούς τους έλεγαν δωσίλογους…

Η ύποπτα χλιαρή αντιπολίτευση...

Μήπως η ΝΔ δεν είναι ούτε έτοιμη , ούτε πρόθυμη να κυβερνήσει;

    Γινόμαστε τις τελευταίες βδομάδες αποδέκτες μιας αντιπολιτευτικής νωχελικότητας που πραγματικά δεν ξέρουμε πώς να την εκλάβουμε; Είναι τέχνασμα, είναι «υπεύθυνη» αντιπολίτευση, είναι μέθοδος, τι ακριβώς είναι; Το σίγουρο είναι ότι η αξιωματική αντιπολίτευση είναι αποστασιοποιημένη από τα προβλήματα της καθημερινότητας της Ελληνικής κοινωνίας και αυτό είναι κακό από όποια πλευρά και να το δεις.

    Το ακατανόητο της όλης ιστορίας έγκειται στο γεγονός ότι  έχει να αντιπολιτευτεί μια ημιθανή κυβέρνηση με ανοιχτά όλα τα μέτωπα που σαφώς έχει απολέσει τη λαϊκή βάση της. Και όμως, καμιά ουσιαστική κίνηση (έστω και με δόσεις λαϊκισμού)  δεν κάνει ως όφειλε … Όλα χλιαρά, όλα σε επίπεδο ανακοινώσεων γραφείου τύπου, όλα πορδές και ντουφεκιές αντάμα… Και βέβαια δεν ανεβαίνουν έτσι τα ποσοστά και βέβαια δεν πείθεται το εκλογικό σώμα για τον «εξαγνισμό» των στελεχών της, και βέβαια δεν εμπνέει όραμα και ελπίδα για κάτι καλύτερο…

    Είναι σίγουρα μια τακτική, το να αφήνεις μια κυβέρνηση να φθαρεί και να πέσει από μόνη της σαν ώριμο φρούτο, αλλά αυτό δεν χαροποιεί ούτε συσπειρώνει τη βάση σου επιπλέον δε, σε χαρακτηρίζει σαν «μία από τα ίδια»…

    Πολλά ύποπτα λοιπόν… Και αυτό εν πολλοίς σημαίνει και μη ύπαρξη διαφορετικών θέσεων πάνω στα φλέγοντα ζητήματα και στις απάνθρωπες πολιτικές της κυβέρνησης.

     Η αντιπολίτευση του τύπου «ποιώ την νύσσα» είναι πλέον αντιληπτή από την κοινωνία με ότι αυτό συνεπάγεται για το κόμμα και για τον αρχηγό του. Το  να αφήνεις τον πρωθυπουργό να βγάλει το «φίδι απ την τρύπα», να φθαρεί και να αποπεμφθεί ως αποδιοπομπαίος τράγος  δεν αποτελεί  πλέον αντιπολίτευση αφού αυτή είναι η τακτική που ακολουθούν και μέσα στο ΠΑΣΟΚ οι επίγονοι σφετεριστές του «θρόνου»…

   Έτσι η κάπως έτσι αρχίζουν να γεννιούνται ερωτηματικά στη βάση του κόμματος της ΝΔ και αυτό …αποσυσπειρώνει  ραγδαία! Μήπως τελικά η ΝΔ δεν είναι ούτε έτοιμη αλλά κυρίως ούτε πρόθυμη να κυβερνήσει; Γιατί η νωθρότητα αυτή που επιδεικνύει δεν είναι μέθοδος, δεν είναι τακτική, δεν είναι το ζητούμενο του αγνού ψηφοφόρου της…. Η νωθρότητα αυτή είναι βρώμικη και εν πολλοίς ύποπτη!  

ΟΙ ΟΜΟΤΡΑΠΕΖΟΙ... (Μουμπάρακ, Καντάφι, Παπανδρέου)

    Σαν να μην του έφταναν τα τόσα προβλήματα και οι τραγικές αποκαλύψεις,  του Γιώργου, δεν ξέρει εσχάτως και πώς να δικαιολογήσει τα «κατορθώματα» δυο ονομαστών μελών της  ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ  που έχει την τιμή να προεδρεύει… Και άντε ο Μουμπάρακ έφυγε από τα ΜΜΕ και κάπως ξεχάστηκε, ο Καντάφι όμως που εξακολουθεί να δολοφονεί αδιακρίτως το λαό του; Ούτε στη διαγραφή τους προχώρησε ακόμη από το ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ αυτό club που φαντάζομαι ως πρόεδρος θα έχει το δικαίωμα…

    Γιατί όμως να τους διαγράψει; Τόσο πολύ διαφέρει απ’ αυτούς; Μήπως αυτός δεν κατέστη στους 16 μήνες που κυβερνά εχθρός του λαού του; Η μήπως στους 16 μήνες αυτούς έκανε κάτι για τον λαό αυτό πέρα από το να τον εξαθλιώνει οικονομικά, κοινωνικά και ψυχικά;  Ένα λαό χαρούμενο, κεφάτο, γλεντζέ και περήφανο, που τον πίστεψε όταν έλεγε πως λεφτά υπάρχουν για ακόμα καλύτερες μέρες (την ώρα που ο κακός Καραμανλής έλεγε για μηδενικές αυξήσεις) και τον έφερε στην εξουσία μη γνωρίζοντας ότι ο προεκλογικός του σπόνσορας ήταν το ΔΝΤ με το οποίο τα είχε όλα συμφωνημένα από το καλοκαίρι του ’09.

    Ενσυνείδητα έριξε αυτόν το λαό στα νύχια του ΔΝΤ και τον βύθισε στην πιο βαθειά ύφεση της μεταπολεμικής περιόδου. Τον συνέθλιψε ψυχικά, τον εξανδραπόδισε…

    Δεν είναι λοιπόν αυτό ΕΣΧΑΤΗ  ΠΡΟΔΟΣΙΑ;  Διαφέρει τόσο πολύ από τα πεπραγμένα των δυο παραπάνω ομοτράπεζων του «σοσιαλιστών»; Μόνο οι σφαίρες σκοτώνουν;

    Πιστέψτε με, είναι ότι ακριβώς χειρότερο θα μπορούσε να κάνει στο λαό του μέσα σε περιβάλλον κοινοβουλευτισμού, δημοκρατίας και ευρωπαϊκής ένωσης…Επάξια θα μπορεί να θεωρείται ο Μουμπάρακ και ο Καντάφι της Ελληνικής πραγματικότητας! Όμως «ανδρών επιφανών, κοινή η μοίρα…»

    Τώρα που η κυβέρνηση διανύει τις τελευταίες μέρες της ίσως θα έπρεπε να αναλογιστούμε ότι ως λαός είμαστε πέραν του δέοντος ανεκτικός και…μακρόθυμος απέναντι στους εθνικούς μειοδότες!!! Γιατί εδώ δεν μιλάμε για απλή ανικανότητα (αυτή δεν συνιστά αδίκημα) αλλά για συγκεκριμένο σχέδιο παράδοσης της χώρας σε συγκεκριμένους δανειστές με αντάλλαγμα την εξουσία.  Μήπως να αρχίσετε να σκέφτεστε σοβαρά κύριε Παπανδρέου να ανταλλάξετε με τον Καντάφι πολιτικά… άσυλα;

Έστω και... εκλογές!!!

Έστω και…εκλογές!!!

    Ο πνιγμένος από τα μαλλιά πιάνεται λέει η γνωστή λαϊκή παροιμία. Μονό που εδώ πνιγμένο δεν εννοούμε τον Γ.Α.Παπανδρέου και την κυβέρνηση-μαριονέτα αλλά όλους εμάς που μέσα στην απελπισία μας θέλουμε από κάπου να πιαστούμε, σε κάτι να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας ,  κάτι να προσμένουμε…  

    Και αφού λοιπόν βρισκόμαστε σε δημοκρατία και δεν μπορούμε να στήσουμε γκιλοτίνες στις πλατείες και να απολαύσουμε το ανέβασμα σ΄ αυτές σύσσωμου του υπουργικού συμβουλίου καθώς και του δημοσιογραφικού team του Μega (Πρετεντέρης, Καψής, Τρέμη) μόνο σε εκλογές μπορούμε να ελπίζουμε…

    Ποιος να το πίστευε ότι τα συνθήματα που φώναζαν οι φοιτητές στην εξέγερση τους κατά της χούντας θα ήταν τόσο επίκαιρα 38 χρόνια μετά… Συνθήματα όπως το «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία» ή όπως το «Λαέ πεινάς, γιατί τους προσκυνάς…» Γιατί πεινάει ο λαός! Γιατί η παιδεία παραδόθηκε στα χέρια του μνημονίου. Γιατί οι δοσίλογοι – Γερμανοτσολιάδες επανήλθαν, συντάχτηκαν με τον κατακτητή και επιχειρούν να κλείσουν σχολεία της υπαίθρου, γιατί η ελευθερία είναι «εικονική»…

    Εκλογές λοιπόν. Που ακόμη και γι αυτές ψεύδεται η κυβέρνηση και κατηγορεί τη Ν.Δ. ότι αυτή τροφοδοτεί τα σενάρια, λες και  είναι στο χέρι του Σαμαρά να τις προκηρύξει. Εκλογές που ίσως αφυπνίσουν ένα μεγάλο κομμάτι του λαού μόνο με το να αναλογιστεί τι είχε και τι έχασε,  χωρίς άλλες υποσχέσεις και οράματα. Με σύνθημα μόνο αυτό!

     Εκλογές που ζυμώνονται ήδη όσον αφορά τις συνεργασίες αφού σε καμιά περίπτωση δεν θα προκύψουν αυτοδυναμίες. Με την Ντόρα να τάσσεται στο πλευρό του Γιώργου και τον Καρατζαφέρη να περιμένει να δει τις «προσφορές» από τους δυο πρώτους…

    Εκλογές για να σωθεί ότι απέμεινε. Και κάπου σε βάθος χρόνου να επανακτηθεί… Μ’ όλους αυτούς που πόνεσαν και πλήγωσαν ανεπανόρθωτα τον Ελληνικό λαό να φεύγουν (έστω και νύχτα), χωρίς ειδικά δικαστήρια, χωρίς λιθοβολισμό, ακόμα και με τις μίζες στις βαλίτσες, μόνο να φύγουν…

   Έστω εκλογές…

Η επίπλαστη αντιπολότητα των κοινωνικών ομάδων...

Η επίπλαστη αντιπαλότητα των κοινωνικών ομάδων…    

    Δεν είναι ίδιον της παρούσας τραγικής κυβέρνησης μόνο. Είναι παλιά συνταγή Μακιαβελικού τύπου βασισμένη στο εξ ίσου παλιό «διαίρει και βασίλευε…»  Αλλά απ όσα έμαθαν στα Χάρβαρντ και στη λέσχη Μπίλντεμπρεργκ  μόνο αυτό φαίνεται να εφαρμόζουν οι κυβερνόντες εσχάτως αφού (λογικά) είναι το τελευταίο τους χαρτί…

    Απλή συνταγή. Όταν μια  κοινωνική – επαγγελματική ομάδα  θιγεί νομοθετικά αυτή φυσικά θα αντιδράσει με κάθε δυνατό, θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο. Και θα πατήσει εκεί που θα πονέσει την κυβέρνηση. Αυτή με τη σειρά της θα παρουσιάσει το γεγονός μέσω των ΜΜΕ (που οφείλει να ελέγχει απόλυτα) σαν γεγονός που δημιουργεί προβλήματα στις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες (που δεν ήρθε ακόμα η σειρά τους)…

    Αυτό γίνονταν από πάντα, αυτό γίνεται και τώρα… Μόνο που τον τελευταίο καιρό είναι τόσες πολλές οι κοινωνικές ομάδες που θίγονται κατ’ απαίτηση  του μνημονίου, που πλέον αποτελούν το σύνολο του κοινωνικού ιστού.

      Κινητοποιούνται οι ιδιοκτήτες φορτηγών και οι αγρότες, προσπαθούν να στρέψουν εναντίον τους, τους εμπορικούς συλλόγους. Κινητοποιούνται οι γιατροί και οι φαρμακοποιοί, προσπαθούν να στρέψουν εναντίον τους, τους ασφαλισμένους. Κινητοποιούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι προσπαθούν να στρέψουν εναντίον τους τον ιδιωτικό τομέα. Κινητοποιείται η γενιά των 400 ευρώ, βάζουν τον ΣΕΒ να ζητά επιχειρησιακές συμβάσεις και την Τρόικα να απαιτεί ελαστικές μορφές απασχόλησης. Όμως…

    Όμως φίλοι μου όλες αυτές οι κοινωνικές ομάδες είναι στο σύνολο της η Ελληνική κοινωνία που δεν αντέχει πλέον. Κι όταν νομοθετικά συρρικνώνουμε οικονομικά τη μια μετά την άλλη ομάδα τότε το μόνο που πετυχαίνουμε είναι μια βαθειά και άνευ προηγουμένου ύφεση.

     Εγώ, εσύ, ο γείτονας, ο έμπορος, ο υπάλληλος, ο συνταξιούχος, ο δεξιός, ο αριστερός είμαστε όλοι  εξαθλιωμένοι, αγανακτισμένοι και όσο ποτέ στα πρόθυρα της έκρηξης. Τόσο πολύ που να μας ξεφεύγει πλέον η ουσία και τα σημαντικά της σύντομης ζωής μας…

     Στους ληστές της χαράς λοιπόν απαντούμε πως δεν είμαστε αντίπαλες κοινωνικές ομάδες αλλά ο γλυκός και περήφανος Ελληνικός λαός που κανονικά θα’ πρεπε να προσμένει σε 18 μέρες ως το σημαντικότερο γεγονός, τον ερχομό της …Άνοιξης και όχι το δικό σας γκρεμοτσάκισμα!!!

Λίγο πριν από την έκρηξη...

Λίγο πριν από την έκρηξη…            

    Να ‘μαστε λοιπόν… Ένας λαός στο καταμεσής της θητείας της χειρότερης μεταπολεμικής κυβέρνησης που γνώρισε ο τόπος. Ένας λαός περήφανος, αδούλωτος και ηρωικός σύμφωνα με την ιστορία, παράλληλα δε κι ένας λαός χαρούμενος, έξυπνος και γιατί όχι,  καλοπερασάκιας σύμφωνα με την πρόσφατη ιστορία…

    Πόσο όμως ή μάλλον  για πόσο ακόμη μπορείς αυτό το λαό να τον κοροϊδεύεις και να τον εξαθλιώνεις;  Κι αν εμείς όλοι οι κάπως σκεπτόμενοι βλέπουμε καθαρά τα σημάδια της κοινωνικής έκρηξης που έρχεται, αυτοί στην κυβέρνηση με τα μάστερ στις πολιτικές επιστήμες δεν τα έχουν αντιληφθεί;

    Στις μέρες μας η αμερικανοκίνητες χούντες δεν έρχονται με τανκς και επίορκους συνταγματάρχες. Εξελίχθηκαν κι αυτές. Και όταν διαπιστώνουν ότι μια χώρα «ενδιαφέρουσα» τείνει να απομακρυνθεί από τη σφαίρα της επιρροής τους (αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρ, εμπορικές συμφ. με την αρκούδα κλπ) ανακαλύπτουν το χρέος της απολωλότος χώρας και στηρίζουν παντί τρόπω τον ηγέτη της αντιπολίτευσης όποιος και να ναι αυτός με όσο μυαλό κι αν καβαλάει. Και τον στηρίζουν συνολικά μ’ ένα πακέτο που περιλαμβάνει και χρηματοδότηση καναλιών, δημοσιογράφων αλλά και διεθνών οίκων αξιολόγησης με σκοπό όχι μόνο να τον φέρουν στην εξουσία αλλά και να τον διατηρήσουν για όσο χρειαστεί μέχρι να γίνει η δουλειά τους… Μετά ή θα τον πετάξουν σα στημένη λεμονόκουπα ή θα τον βολέψουν σε καμιά διεθνή θεσούλα (ΟΗΕ λ.χ.) δίκην μη εκλεγέντος κυβερνητικού βουλευτού κατά το Ελληνικόν.

    Μ’ όλα ταύτα όμως το φυτίλι της έκρηξης έχει ανάψει και το μάκρος του δεν είναι μεγάλο. Δεν είναι ικανά πλέον τα πρώτα θέματα των δελτίων να αποχαυνώσουν τον νεοεξαθλιωμένο Έλληνα. Δεν χάρηκε ουδόλως αν οι λαθρομετανάστες εξασφάλισαν στέγη όταν αυτός ο γηγενής δεν μπορεί να πληρώσει το νοίκι, τη ΔΕΗ και τα κοινόχρηστα της δικής του στέγης και επιπλέον κανείς δεν ασχολείται μαζί του…  Δεν πιστεύει πλέον τα δελτία-παπαγαλάκια των καναλιών, δεν πλανάται από εύηχες λέξεις όπως επιχειρηματικές συμβάσεις (νομιμοποίηση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας), επιμήκυνση του χρέους (δάνεια επί δανείων ισοβίως), συγχωνεύσεις και συνενώσεις σχολείων (κλείσιμο των σχολείων της υπαίθρου) και άλλα τέτοια που δεν πείθουν πλέον ούτε τους ταλιμπάν της παράταξης τους.

    Κι αν προς στιγμήν απλά δεν πληρώνει διόδια και μέσα μαζικής μεταφοράς αυτό δεν είναι παρά ο καπνός από το φυτίλι που καίει και οδηγεί στην κοινωνική έκρηξη… Ας μην ξεχνάνε ότι σ΄ ένα εύφλεκτο περιβάλλον αρκεί μια σπίθα για να φέρει τον όλεθρο και δεν έχει σημασία τι θα προκαλέσει αυτή τη σπίθα…

     

Καλλικράτης στην Παιδεία, Η εγκύλιος της υποκρισίας...

Καλλικράτης στην Παιδεία                      (Εφημερίδα "ΣΗΜΕΡΙΝΗ" 25-1-11)

 Η απόλυτη υποκρισία...

      Δεν είναι τόσο το γεγονός ότι η Υπουργός Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου προσπαθεί να εφαρμόσει στο έπακρον τις απαιτήσεις του μνημονίου με τόσο φανατισμό (βασιλικότερη του βασιλέως) αλλά το θράσος που έχει να προσπαθεί να πείσει την κοινωνία ότι όλα αυτά γίνονται με γνώμονα το συμφέρον του μαθητή και την αρτιότερη εκπαίδευση του…  Πόση αναίσχυντη υποκρισία λοιπόν!  Χρησιμοποιεί δε, λέξεις εύηχες πλην όμως παραπλανητικές όπως «συγχωνεύσεις» , «συνενώσεις» και άλλα τέτοια γιατί δεν υπάρχει βαρύτερη λέξη από το κλείσιμο μιας σχολικής μονάδας…

    Το διαδίκτυο της έδωσε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει ένα ακόμα καραγκιοζιλίκι, την δημόσια διαβούλευση για το θέμα του κλεισίματος των σχολείων. Ότι δήθεν και καλά αυτό κρίνεται και σχολιάζεται από τον λαό πριν κατατεθεί προς ψήφιση.  ( www.opengov.gr/ypepth/?=615) Διατύπωσε 4 ερωτήσεις όπως τις ήθελε αυτή και άφησε να απαντούν για 4 μέρες  πάνω σ’ αυτές μόνο! Και φυσικά αφού η χώρα αυτή βρίθει ρουφιάνων τα μισά σχόλια που δημοσιεύτηκαν ήταν σικέ και προκάτ από την ίδια την Αννούλα…

Αφού κυρία υπουργέ αυτοί που θα μπουν στη διαδικασία να σχολιάσουν το σχέδιο νόμου δεν θα είναι άσχετοι με το θέμα. Ποιον προσπαθείτε να πείσετε για την παιδαγωγική  πρόθεση των ειλημμένων αποφάσεων σας;

Τα πολυδύναμα σχολικά κέντρα που οραματίζεστε μέσα από τα σκονάκια αντιγραφής ξένων προτύπων  εσείς και οι «φωστήρες» της κυβέρνησης δεν υστερούν μόνο στο ζήτημα της σχολικής στέγης. Έχουν αποτύχει οικτρά και στις χώρες του εξωτερικού όπου εφαρμόστηκαν. Τέτοια σχολεία η  εμπειρία έχει δείξει ότι δημιουργούν απρόσωπο και χαοτικό σχολικό περιβάλλον, διαλύουν τις παιδαγωγικές σχέσεις μαθητών-εκπαιδευτικών και λειτουργούν αποσταθεροποιητικά στην ένταξη και μαθησιακή πορεία, ιδιαίτερα των νεοεισερχόμενων μαθητών από το δημοτικό σχολείο. Αντίθετα, το παιδαγωγικά ορθό είναι το σχολείο του περιοχής με τα μικρά τμήματα και τους νέους-ορεξάτους καθηγητές.

Μην καταστρέφετε λοιπόν τα πάντα στις απαιτήσεις του μνημονίου. Είστε μια κυβέρνηση που έχασε τη λαϊκή της βάση και στηρίζεται στην εξουσία μόνο από 5 κανάλια… Παρακαλώ πολύ να το θυμάστε αυτό πριν από κάθε νομοθετικό έκτρωμα που επιχειρείτε!

Η συρρίκνωση της μετακινούμενης μάζας…

Άρθρο της 15-1-11 (Εφημεριδα "ΣΗΜΕΡΙΝΗ")

 

   Δεν ανησυχεί τόσο την κυβέρνηση το κίνημα των διοδίων παρ όλο που έπεσαν με νύχια και με δόντια οι καναλάρχες (και ιδιοκτήτες κατασκευαστικών εταιριών ταυτόχρονα)  πάνω στο παλικάρι το Γκλέτσο. Τους ανησυχεί πως δεν μπορούν πλέον 5 κανάλια να συγκρατούν τη λαϊκή οργή.

    Αλλά έτσι γίνεται πάντα. Σ΄ ένα εύφλεκτο περιβάλλον αρκεί μια σπίθα. Μήπως όλες οι μεγάλες επαναστάσεις από μια αφορμή δεν πυροδοτήθηκαν…

     Υπάρχει ένα ποσοστό ψηφοφόρων που διαμορφώνει πολιτική άποψη από τα κανάλια… Στην Ελλάδα είναι γύρω στο 10 - 12%. Ένα ποσοστό που μετακινούμενο και κατευθυνόμενο κυριολεκτικά βγάζει κυβέρνηση. Είναι μια μετακινούμενη μάζα που η πολιτική τους κρίση είναι το δελτίο ειδήσεων της προηγούμενης μέρας. Είναι όλοι τους φύσει ευκολόπιστοι και καλοπροαίρετα ανυποψίαστοι. Δεν θα πω μορφωμένοι ή αμόρφωτοι, με υψηλό ή χαμηλό I.Q. Είναι μια ιδιαίτερη ομάδα που δέχεται στωικά ότι ανακοινώνεται αφού το είπε η τηλεόραση… Είναι αυτή η μάζα που τον Οκτώβρη του ’09 θεώρησε ότι το μέγα πρόβλημα της ήταν το Βατοπέδι (ανύπαρκτο σκάνδαλο όπως απεδείχθη) και ότι δεν θα δοθούν αυξήσεις, πιστεύοντας παράλληλα τον Γιώργο με τα λεφτά που «υπάρχουν»…  Και πώς να εξηγήσεις σ’ αυτή τη μάζα το σχέδιο ΔΝΤ, Γιώργου, Αμερικάνων, καναλαρχών και δημοσιογράφων. Για όλους αυτούς αφού δεν το είπε η τηλεόραση απλά, δεν υφίσταται!!! Δυστυχώς όμως το αποτέλεσμα της αφέλειας τους το υφιστάμεθα όλοι.

       Αυτή η μάζα λοιπόν εσχάτως άρχισε να συρρικνώνεται και αυτό  ανησυχεί πιότερο όλων τους κυβερνόντες. Και συρρικνώνεται πάλι μέσα από την του καναπέως επανάσταση. Ακούει μεν τον Ολι Ρεν  να επαινεί το έργο της κυβέρνησης και τον Γιώργο να τον βραβεύουν οι Γερμανοί, ακούει τον Γιώργο να ρωτάει τους Τούρκους γιατί πετάνε τ’ αεροπλάνα τους πάνω απ το Αιγαίο και να κάνει μήνυση στους Γερμανούς για το Δίστομο αλλά ουσία δε βλέπει. Πάλι το πρωί θα βάλει βενζίνη με 1,60 πάλι θα τελειώσει ο πενιχρός μισθός του από την πρώτη μέρα, πάλι θα ψυχαγωγηθεί αποκλειστικά από την TV… Και λίγο πριν πέσει για ύπνο θα πάρει τη μεγάλη απόφαση και θα την ανακοινώσει στη συμβία του. «Γυναίκα ως εδώ! Αύριο δεν πληρώνω διόδια!»

     Έστω και έτσι είναι μια αρχή. Δεν μεταμορφώνεσαι από έπιπλο του σαλονιού σε Τσε Γκε Βάρα σε μια νύχτα αλλά τουλάχιστον δεν προσμετρείσαι στο ποσοστό της μετακινούμενης μάζας…