Νομοσχέδιο Εθνικής Στείρωσης...

Είναι φορές που προσπαθώ να σκεφτώ εντελώς ανορθόδοξα και να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα που συμβαίνουν στην πατρίδα μου… Είναι φορές που προσπαθώ να βρω πόσο λαμόγιο, καταχραστής, φοροφυγάς και τεμπέλης ήμουν τα προηγούμενα χρόνια και τώρα δικαίως υφίσταμαι, δίκην σωφρονισμού, τα όσα υφίσταμαι… Αλλά μάταια. Δεν βρίσκω να μου αξίζει καμιά  τιμωρία. Δεν μπορεί να μας αξίζει τέτοια τιμωρία. Ούτε εμάς, ούτε τους απόμαχους της ζωής και κυρίως ούτε τα παιδιά μας! Αλλά και  πάλι αν κάποιοι καταχράστηκαν, έκλεψαν, απέκρυψαν ας τιμωρηθούν αυτοί και μόνο αυτοί.

     Αλλά δεν πρόκειται για τιμωρία φίλοι μου… Δεν είναι σωφρονισμός. Είναι σχέδιο εξόντωσης του Ελληνισμού ως Εθνικής οντότητας. Κι αν επ’ αυτού είχα κάποιες αμφιβολίες, τώρα με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που μας επέβαλε η τρόικα και ανέθεσε στους ντόπιους υποτακτικούς της να το κάνουν νόμο του Κράτους, όλα ξεκαθάρισαν. Όλοι ξεγυμνώθηκαν!

    Γενοκτονία μακρού ορίζοντα θα το χαρακτήριζα. Η καλύτερα Εθνική στείρωση. Αφού με την οικονομική εξαθλίωση είναι αδύνατον σήμερα δύο νέοι να βρεθούν εις γάμου κοινωνίαν, αλλά και αν ήδη κατόρθωσαν να το κάνουν, το νέο φορολογικό νομοσχέδιο φρόντισε να τους αποτρέψει από κάθε σκέψη τεκνοποίησης! Και μάλιστα σε χειρότερο βαθμό απ’ τους αντίστοιχους μηχανισμούς που εφαρμόζει η Κίνα για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του υπερπληθυσμού της.

     Όταν λοιπόν σε μια χώρα με έντονο το πρόβλημα της υπογεννητικότητας εφαρμόζεις τέτοια μέτρα είναι καταφανές ότι στοχεύεις στο να μηδενίσεις τις γεννήσεις!

    Δεν μπορεί να είναι Έλληνες όλοι αυτοί που κατ’  εντολήν της τρόικας και με την απειλή της χρεοκοπίας και της αποπομπής μας απ’ το ευρώ θα επιχειρήσουν να ψηφίσουν αυτό το τερατούργημα. Δεν μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά τα απίθανα στην πατρίδα μου και να είμαστε ακόμη ειρηνικώς και άοπλα διαμαρτυρόμενοι. Δεν είναι δυνατόν να έχουμε τα τελευταία τρία χρόνια 3.450 αυτοκτονίες οι περισσότερες των οποίων με οικονομικά κίνητρα.

       Πιστεύω στον ΕΛΛΗΝΑ. Και είμαι σίγουρος πως την έσχατη στιγμή θα εκραγεί και τότε αλλοίμονο στους δωσίλογους. «Είναι πως θα πέσει η πρώτη φωτιά…» είπε ο Παπαφλέσσας όταν ο φόβος ήταν διάχυτος στο στράτευμα του από την αριθμητική υπεροχή των Τούρκων…

Τρισάθλιοι και εμετικοί...

     Η πλήρης απογοήτευση από το πολιτικό σκηνικό όπως αυτό διαμορφώνεται καθημερινά. Δούλεμα, απροκάλυπτη κοροϊδία, θέατρο πρόζας και εκβιασμοί από μια λίστα εκβιασμών τυποποιημένη και προβλέψιμη. Πρέπει να,  για να,  αν δεν τότε να… Για να μη μας διώξουν απ το ευρώ, γιατί τα φράγκα φτάνουν μέχρι 16 του μήνα…

     Μα ποιος τρομάζει πλέον απ’ αυτά;  Ποιος φοβάται ότι αύριο θα πεινάσει όταν ήδη πεινάει από σήμερα… Και οι μόνοι που επωφελούνται από την όλη κατάσταση είναι αυτοί οι ίδιοι και τ’ αφεντικά τους… 

    Τα πράγματα είναι τόσο απλά. Οι τοκογλύφοι και οι δανειστές μας, γνωρίζουν άριστα ότι οι Έλληνες πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι και επιρρεπείς στην αρπαχτή, χωρίς αναστολές και ηθική. Η πολιτική στη Ελλάδα είναι ένα καλό, πολύ καλό επάγγελμα με πολύ χοντρά φράγκα και αναπάντεχα …τυχερά. Αυτό είναι γνωστό σε όλους. Δεν έχουν λοιπόν καμιά ανησυχία οι Τροϊκανοί. . Θα τα "χώσουν" και πάλι (under the table) σε....όσους δηλώσουν ότι τάχα δεν έχουν σκοπό να ψηφίσουν τα νέα μέτρα πού θα διαλύσουν οριστικά την Ελληνική κοινωνία, και τα μέτρα θα περάσουν τελικά χωρίς κανένα πρόβλημα. Το πολύ πολύ να φάνε μερικά μπουνίδια , δακρυγόνα και κλωτσίδια κάτι κορόιδα "χαζοβιόληδες" πού θα διαδηλώσουν στο Σύνταγμα τη μέρα της ψηφοφορίας.
  Και αναρωτιέμαι. Γιατί κάποιοι βουλευτές δηλώνουν εκ των προτέρων ότι δήθεν δεν θα ψηφίσουν τα μέτρα και δεν το κάνουν απ’ ευθείας κατά την στιγμή της ψηφοφορίας ;  Είναι δηλαδή σαν να λένε....."δώστε μου φράγκα ...για να με πείσετε.".!!!
   Και ας μην ξεχνάμε και τούτο…                                                                                                             
Ακόμα κι αυτοί πού δηλώνουν εκ των προτέρων ότι δεν θα ψηφίσουν, και δήθεν διαγράφονται για να εκβιαστούν οι υπόλοιποι, είναι κατόπιν συνεννοήσεως  με το κόμμα και τούς Γερμανούς, ήδη έχουν αποζημιωθεί με το παραπάνω με πολλά ευρώπουλα , και μάλιστα αργότερα κάποια στιγμή θα τους ξαναδεχτεί το κόμμα, όταν κάτσει ή σκόνη και η φασαρία. Άλλωστε αυτό έχει ξαναγίνει και προσφάτως και παλαιότερα…
 Μια καλοστημένη θεατρική παράσταση όλα.  Αλλά και τι βγαίνει που τους έχουμε πάρει …πρέφα; Ποια η αντίδραση του φιλήσυχου πολίτη που μαθαίνει τι του επιφυλάσσουν από τα δελτία ειδήσεων του mega και του τα σερβίρουν ως αναγκαιότητα;  Κι αν κάποτε ακούγονταν ψιθυριστά η φράση «που ‘σαι ρε Γιώργη Παπαδόπουλε…» τώρα πλέον αρχίζει να βοά. Μήπως ήρθε η ώρα να ξανασυστηθούμε; 

Ο Έλλην... ασθενής. (σε φάση χειρουργικής νάρκωσης)

    Είναι πλέον απίστευτο αυτό που συμβαίνει με μας τους Έλληνες. Και πώς να το χαρακτηρίσω; Ηττοπάθεια, αφασία, ωχαδερφισμό ή μήπως βαθειά και μη αναστρέψιμη κατάθλιψη κλινικού τύπου;  Γίνονται καθημερινά εις βάρος μας τόσα και τόσα και τα δεχόμαστε στωικά και μοιρολατρικά…

   Μα μιλάμε για τον ίδιο λαό; Για τον Έλληνα του Μαραθώνα, των Θερμοπυλών, της Τριπολιτσάς,  του ’40;  Τι μεταλλαγμένο είδος ειν’ τούτο Παναγιά μου σήμερα, που αντιδρά μόνο με το τηλεκοντρόλ αποφεύγοντας τα δελτία ειδήσεων και δεν πατάει ούτε καν στα συλλαλητήρια λες και ανήκει σε κάποια προνομιακή τάξη που δεν θίγεται από τα απάνθρωπα μέτρα…

    Δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση στο φαινόμενο πέρα από την έλλειψη εμπνευσμένων ηγετών. Γιατί πάντα στην ιστορία του, ο λαός αυτός μεγαλούργησε όταν ηγέτες τον αφύπνισαν, του έδωσαν όραμα κι ελπίδα, τον ξεσήκωσαν…

    Που να πάει σήμερα ο πληγωμένος Έλληνας για να βρει το δίκιο του; Που να απευθυνθεί, που να εισακουστεί και που τελικά να ταχθεί πολιτικά  για ένα καλύτερο και ελπιδοφόρο αύριο; Σήμερα ειδικά που οι ιδεολογίες κατέρρευσαν, το πέρασμα από το ένα στρατόπεδο στο άλλο είναι τόσο εύκολο και απροβλημάτιστο…

    Και όμως, δεν έχει που να πάει γιατί κανείς δεν του υπόσχεται (έστω και ψευδώς) αυτά που θέλει να ακούσει. Συγκεκριμένα και απτά , όχι ευχολόγια και εκθέσεις ιδεών…

    Βρείτε του λοιπόν έναν πολιτικό φορέα που θα υποσχεθεί ότι θα επαναφέρει τους μισθούς στα επίπεδα του 2009, θα επαναφέρει τα δώρα Χριστουγέννων, θα καταργήσει τα χαράτσια, θα επαναφέρει το αφορολόγητο στις 12.000 ευρώ, θα φέρει τη βενζίνη στο 1 ευρώ, θα νοιάζεται για τη δημόσια υγεία και την παιδεία και σας πληροφορώ ότι την επαύριον κιόλας η κυβέρνηση θα καταρρεύσει υπό την πίεση της κοινωνικής έκρηξης που θα επιφέρει αυτός ό όποιος πολιτικός φορέας. Ο φορέας με μανιφέστο ΜΟΝΟ την παρούσα παράγραφο!!!

    Αλλά δυστυχώς… Οι επιλογές είναι δύο κι αυτές απέλπιδες. Ή θα πάει στον Τσίπρα που φυσικά δε θέλει να κυβερνήσει, ή θα πάει στον Μιχαλολιάκο που απέχει πολύ απ το να κυβερνήσει. Με λίγα λόγια θα παραμείνει σε φάση χειρουργικής νάρκωσης κάνοντας αντίσταση του τύπου: «δεν πληρώνω γιατί δεν έχω πλέον να πληρώσω, βάλτε με φυλακή να ‘χω το φαγάκι μου και τη θέρμανση μου…»

    Ακόμα και οι αυτοκτονίες θα πάρουν στο εξής άλλη μορφή αφού ο αυτόχειρ θα παίρνει μαζί του και δεκαριά λαμόγια (πολιτικούς) πριν προβεί στο απονενοημένο διάβημα.

    Σε αναζήτηση ηγέτη λοιπόν και δεν ξέρω τι μέλλει γενέσθαι. Απλά είμαι έτοιμος να τα δω όλα. Πιο κάτω δεν έχει!

Απεργία… Όπλο παρωχημένης τεχνολογίας

    Τίποτα δεν διαρκεί περισσότερο απ όσο προορίσθηκε  να διαρκεί. Τίποτα δεν έχει αξία   από τι στιγμή που θα απολέσει το χρηστικό του ρόλο.  Κι αυτά που κάποτε ήταν και θεωρούνταν σημαντικά και μεγαλειώδη, όταν ξεπεράστηκαν, μοιραία έπεσαν στην αχρηστία, στην ανυποληψία, στον εκφυλισμό… Τα πάντα ρει, μα τα πάντα όμως!!!

    Όλα αυτά που στον 20^ο αιώνα λειτούργησαν θεσμικά, κοινωνικά και πολιτισμικά τείνουν να περάσουν σε μια φάση γενικευμένης αμφισβήτησης. Έτσι και μόνο γιατί είτε έπαψαν να λειτουργούν είτε ξεπεράστηκαν. 

    Το αναφαίρετο δικαίωμα του εργαζόμενου στην απεργία. . . Τι κουβέντα κι αυτή! Που ίσως πλέον μόνο μέσα στο κτήριο του Περισσού να ακούγεται.  Όπως και το: «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» όπως και άλλα ανέκδοτα της πρόσφατης πολιτικής μας ιστορίας πχ «Λαός, ΠΑΣΟΚ, στην εξουσία»…

 Απεργία!    Απεργία που σήμερα εξυπηρετεί πρώτα τον εργοδότη, ειδικά αν αυτός είναι το δημόσιο, μετά την κυβέρνηση, μετά τα ΜΜΕ και λίγο έως καθόλου τον απεργό. Κι όλα αυτά με απλά μαθηματικά και καμιά αναφορά σε κοινωνικό κόστος αφού κάθε έννοια κοινωνίας τείνει να καταλυθεί. Όλα απλοί αριθμοί, απρόσωπα νούμερα κι όποιος αντέξει…

    Γιατί μια κυβέρνηση να μην θέλει μια 24ωρη απεργία; Γιατί να φροντίσει να την αποτρέψει; Αφού με τα μεροκάματα που θα περικόψει από τους απεργούς θα είναι σαν να προβαίνει σε έκτακτες περικοπές μισθών και επιπλέον θα εκτονώσει και ως ένα βαθμό τον κοινωνικό αναβρασμό. Μήπως πρόκειται να χάσει κάτι; Μήπως ο φορολογούμενος που βρήκε απεργούσα τη ΔΟΥ της γειτονιάς του θα γλυτώσει τα χαράτσια; Μα θα ξαναπάει την επαύριον. ‘Η μήπως ο υπουργός θα στεναχωρηθεί για τον ασθενή που δεν νοσηλεύτηκε, για τον ταξιδιώτη που έχασε την πτήση του  ή για τον μαθητή που έχασε μιας μέρας μαθήματα; Απεργία, ευχής έργον και για τον βιομήχανο που έτσι κι αλλιώς θέλει την εκ περιτροπής εργασία. Δουλειά  για τα ΜΜΕ που εύκολα θα γεμίσουν τα δελτία τους με τις αψιμαχίες των ΜΑΤ με τους κουκουλοφόρους…

     Κι από την άλλη ο απεργός. Που σύρεται κυριολεκτικά στην απεργία γνωρίζοντας ότι δεν είναι παρά μια ντουφεκιά στον αέρα, χωρίς αποτέλεσμα και βαδίζει με το πλακάτ σκεπτόμενος πως θα καλύψει την τρύπα του χαμένου μεροκάματου όταν όλα πλέον είναι προϋπολογισμένα μέχρι το τελευταίο λεπτό.

   Κάθε όπλο είναι αποτελεσματικό στην εποχή του. Μετά γίνεται μουσειακό έκθεμα. Σ’ αυτή την αέναη μάχη  του εργαζόμενου με την εργοδοσία   εξελίσσονται και τα όπλα. Η απεργίες, οι ειρηνικές πορείες, τα πλακάτ και τα συνθήματα είναι πλέον αναποτελεσματικά μπροστά στα τανκ των τροϊκανών και των ντόπιων τοποτηρητών τους.  Νέες μορφές αγώνα θα εμφανιστούν οσονούπω, νέα όπλα, νέες μέθοδοι. Κι αν είναι κάτι να ευχηθώ είναι οι αγώνες  αυτοί να’ ναι περισσότερο έξυπνοι και λιγότερο βίαιοι…

Αγανάκτηση μήτηρ ...αυτοδικίας!

    Πολύς λόγος εσχάτως για το αν μπορεί κανείς ναι παίρνει το νόμο στα χέρια του και να αποδίδει δικαιοσύνη… Αντικρουόμενες φωνές στα πάνελ αριστεροδέξιων επαϊόντων  αλλά πουθενά η φωνή του θιγόμενου, του αγανακτισμένου…

    Και φυσικά σε μια ευνομούμενη πολιτεία το φαινόμενο είναι καταδικαστέο και συνιστά ποινικό αδίκημα , αλλά η κοινωνία μας είναι πράγματι ευνομούμενη;

    Ζητά η πολιτεία από τον καταστηματάρχη να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του. Οίτη να αποδίδει τον ΦΠΑ, να κόβει απόδειξη σε κάθε συναλλαγή, να πληρώνει το ΤΕΒΕ και τις εργοδοτικές εισφορές των υπαλλήλων του στο ΙΚΑ, να πληρώνει τον φόρο που του αναλογεί, το ενοίκιο, τη ΔΕΗ, το νερό, τον Δήμο κλπ… Και σαν αντάλλαγμα όλων αυτών η πολιτεία θα του παρέχει ένα ασφαλές  περιβάλλον να επιχειρεί.   Δικαίως λοιπόν όταν ο καταστηματάρχης δει έξω από το μαγαζί του τον λαθρομετανάστη (που ω του θαύματος ξέφυγε απ τον «ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ» ) να στήνει την πραμάτεια του και να πουλά μισοτιμής τα ίδια πράματα, φυσικό είναι σαν πρώτη κίνηση να τηλεφωνήσει την αστυνομία…

    Αν έρθει λοιπόν η αστυνομία θα κάνει συστάσεις στον λαθρομετανάστη να απομακρυνθεί από το σημείο και αυτός συμμορφούμενος θα πάει 200  μέτρα παρά κάτω. Ενίοτε δε (σύμφωνα με τον υπουργό) θα τραβήξει ένα  εξοντωτικό πρόστιμο στον αλλοδαπό ο οποίος με τη σειρά του θα την επομένη πρωί πρωί θα πάει  στη ΔΟΥ να το εξοφλήσει μέχρι λεπτού!!!  Τέτοια πράματα, τέτοια θαύματα!

    Όταν λοιπόν το σκηνικό αυτό επαναλαμβάνεται καθημερινά μέρες, μήνες, χρόνια εεε κάποτε ο καταστηματάρχης παύει να τηλεφωνεί την αστυνομία και είτε τηλεφωνεί τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είτε μοιραία αυτοδικεί… Τα συμπεράσματα δικά σας φίλοι μου. Και πάντα ο απελπισμένος πιάνεται απ όπου βρει. Αδιαφορεί αν λειτουργεί παραβατικά, αν οι σωτήρες του αποκαλούνται τάγματα εφόδου ή νεοναζί ή…Ρομπέν των δασών. Η απειλή του λουκέτου μετατρέπει τον φιλήσυχο εμποράκο σε ανήμερο θεριό και πάντα η αγανάκτηση γεννά την αυτοδικία…

   

Από νωρίς στο... κρεβάτι!

    Ζούμε στη χώρα των φιλοσόφων. Στη χώρα των γνωμικών και των αποφθεγμάτων. Όπου η λαϊκή σοφία δικαιολογεί ή προβλέπει κάθε τι που συμβαίνει. Ουδέν κακόν αμιγές καλού και αντιστρόφως, θα γυρίσει ο τροχός, νύχτα είναι, θα περάσει και τέλος-τέλος… έχει ο θεός!!! Και αφού ενός κακού (ή καλού) μύρια έπονται εε, αρχίζω να έχω βάσιμες ελπίδες ότι θα επιβιώσουμε και τον επερχόμενο χειμώνα…

     Έλεγε ο παππούς μας ο Επίκουρος ότι αυτός που δεν πεινά, δεν πονά και δεν κρυώνει ακόμα και τον Δία στην ευδαιμονία ανταγωνίζεται. Και σας πληροφορώ ότι αυτό δεν έχει αλλάξει αφού αν κάποιος φέτος εξασφαλίσει την τροφή του, την υγεία του και τη θέρμανση της κατοικίας του μπορεί να θεωρείται προνομιούχος!!!

    Αφού λοιπόν λεφτά για νυχτερινές εξόδους δεν φαίνεται να υπάρχουν, αφού πετρέλαιο θέρμανσης είναι αδύνατον να αγοραστεί, αφού οσονούπω θα νυχτώνει απ’ τις 6, μία είναι η λύση επιβίωσης… Από νωρίς στο κρεβάτι!

    Τι μπορεί να κάνει κανείς σ’ ένα  κρεβάτι; Πολλά… Κι αν αυτό κανείς το θεωρεί είτε κακό  είτε καλό, ε σύμφωνα με τη θυμοσοφία μας, μύρια έπονται. Δεν έχουμε λοιπόν παρά να το δούμε θετικά, έτσι απλά για να’ ναι θετικά και όσα έπονται. Επιλογή μας φυσικά είναι να το δούμε και αρνητικά.

     Η κλίνη πρωτίστως προσφέρεται για ανάπαυση. Περισσότερες ώρες εκεί ίσον περισσότερη ανάπαυση, ίσον καλύτερη υγεία.  Προσφέρεται για διάβασμα αφού ως δια μαγείας βρέθηκε χρόνος για να δώσουμε τροφή στο πνεύμα μας. Ορισμένοι (εφ όσον η κλίνη είναι συζυγική) ίσως επανεκτιμήσουν το απαξιωμένο, χρόνια τώρα, συζυγικό σεξ και ίσως αυτό να είναι η απαρχή της λύσης στο εθνικό μας πρόβλημα της υπογεννητικότητας.

    Απλές χαρές, απλές διασκεδάσεις, και παρεϊστκη διάθεση προβλέπονται για τον φετινό χειμώνα. Φίλοι ή ζευγάρια που ένας θα κάνει την πίτα, ένας θα βάζει τις μπύρες και ένας θα ανάβει το καλοριφέρ… Ίσα κόστη αν σκεφτεί κανείς ότι πετρέλαιο και μπύρα κοστίζουν το ίδιο.

    Και γω που  είμαι στη στήλη αυτή φιλοσοφών,  ούτε για να χρυσώσω το…χάπι, ούτε για να κάνω κρεμαστάρια όσα δε φτάνει η αλεπού, είμαι εξ ίσου θυμωμένος, αγανακτισμένος και απογοητευμένος. Πλην όμως πρέπει να επιβιώσω, πρέπει να επιβιώσουμε. Καλό Σαββατοκύριακο φίλοι μου…

Τι καλά να ΄χαμε και αντιπολίτευση...

    Ο ρόλος μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης  είναι πολλαπλός. Να ελέγχει τα έργο της κυβέρνησης, να αντιπροτείνει λύσεις όταν δεν συμφωνεί με τις κυβερνητικές επιλογές και τέλος να έχει τη φιλοδοξία και τη θέληση να αναλάβει αυτή τη διακυβέρνηση της χώρας στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, όποτε αυτή έρθει… Όμως εδώ είναι Ελλάδα και τίποτε δεν συνάδει με την κοινή λογική και το γενικώς αποδεκτό!

    Ελλάδα με διακυβέρνηση ετερόκλητων δυνάμεων, αξιωματική αντιπολίτευση…παιδικό πάρτυ και «αχ αυτή η ψαρού, πάει στα κουτουρού…» που λέει και το λαϊκό μας τραγουδάκι γνωστού «σοσιαλιστή» αοιδού.

    Το τι ζει και τι υφίσταται ο Έλλην είναι γνωστό τοις πάσοι. Καταστάσεις που μέχρι και στην παχύδερμη Μέρκελ προκαλούν οίκτο και ρίχνει εσχάτως κάτι δηλώσεις συμπόνιας για εσωτερική της κατανάλωση… Είναι τέτοιο δε το μέγεθος της αγανάκτησης που οποιαδήποτε αντιπολίτευση έβγαινε σ’ αυτόν το λαό και δήλωνε ένα νέο «λεφτά υπάρχουν» θα κέρδιζε τις εκλογές με 60%.  Αν μάλιστα έταζε και επαναφορά των μισθών, των συντάξεων και των δώρων στα επίπεδα του 2009 θα κέρδιζε με ποσοστό δικτατορικών καθεστώτων (πέραν του 90%). Δεν έχει σημασία αν γίνονταν πιστευτή ή όχι, αλλά την ψήφο θα την έπαιρνε έτσι για το…γαμώτο!!!

    Όμως φτωχέ μου Έλληνα σου έλαχε να έχεις αντιπολίτευση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Αξιωματική αντιπολίτευση που σαν στόχο έχει να είναι πάντα στη θέση αυτή. Που φοβάται όπως ο διάβολος το λιβάνι το ενδεχόμενο να κληθεί κάποτε να κυβερνήσει και περιορίζεται σε  κορώνες και ρητορείες άνευ ουσίας προασπιζόμενη τα δικαιώματα των Πακιστανών και των Καμερουνέζων. Δήθεν αντιπολίτευση, δήθεν κυβέρνηση, δήθεν είμαστε αριστεροί (Δ.ΕΙΜ.ΑΡ.) που λέει και ο φίλτατος Χάρρυ Κλυν…

    Και σε ποιόν να πει τον πόνο του ο μισθωτός, ο συνταξιούχος, ο άνεργος οικογενειάρχης, ο κατεστραμμένος έμπορος, ο νέος που ξεκινά τη ζωή του, ο αδυνατών να πληρώσει τα φάρμακα και τους ιδιώτες γιατρούς. Σε ποιόν να πουν τα παραπονά τους όλοι αυτοί και να εισακουστούν όντες μη Πακιστανοί και Καμερουνέζοι;

    Το κίνημα των αγανακτισμένων τέλειωσε, το κίνημα «δεν πληρώνω» τέλειωσε, οι αυτοκτονίες τελειώνουν οσονούπω και ακολουθεί η τυφλή οργή… Μια οργή που η αξιωματική μας αντιπολίτευση προσπαθεί να την καταλαγιάσει και να την αποπροσανατολίσει αντί να την αναδείξει και να χρησιμοποιήσει τη δυναμική της.

    Δεν ξέρω πια τι μου μέλλει να δω, δεν ξέρω πια τι να προσμένω κι από ποιόν… Τα λέμε ο ένας στον άλλον εναλλάξ!!! 

      

   

To γονίδιο της φοροδιαφυγής.

    Το προφανές, το συνταγματικό, το παγκοσμίως κοινό είναι ότι μια οργανωμένη και συγκροτημένη πολιτεία, εισπράττει φόρους από τον πολίτη, άμεσους ή έμμεσους, για να του εξασφαλίσει με τη σειρά της ένα ασφαλές περιβάλλον όπου θα εξακολουθεί να επιχειρεί. Θα του εξασφαλίσει ακόμη, υγεία, παιδεία, στήριξη, κοινωνική πρόνοια και έναν αριθμό δημόσιων λειτουργών που θα τον εξυπηρετούν σε όποια του ανάγκη…  Και εδώ τελειώνει το όνειρο!!!

    Ο δύσμοιρος Έλλην γνώρισε από τα βάθη της ιστορίας του τον φοροεισπράκτορα   ως υπηρεσία του κατακτητή. Από τον τελώνη των ρωμαϊκών χρόνων μέχρι τον καϊμακάμη της τουρκοκρατίας, μέχρι τον εντολοδόχο της τρόικας…

    Έτσι λοιπόν η φοροδιαφυγή πέρασε στα γονίδια του, στον επαναστατικό  χαρακτήρα του, και έγινε γι’ αυτόν μέρος της αέναης αντιστασιακής κουλτούρας του… Η σχέση του με τον φοροεισπράκτορα, που έπαιρνε μέρος απ’ το βιος του για την συντήρηση του κατοχικού στρατού, ήταν πάντα γι’ αυτόν ένα παιχνίδι πονηριάς και πανουργίας. Αν κατόρθωνε να αποκρύψει μέρος απ’ το βιός του, ο μισητός φοροεισπράκτορας θα έπαιρνε λιγότερα…

    Αν λοιπόν οι παγκόσμιοι αυτοί τοκογλύφοι που λυμαίνονται σήμερα τη χώρα μας, μπορούσαν να κατανοήσουν τον  λόγο για τον οποίο καμιά ελληνική  κυβέρνηση δεν μπόρεσε να χτυπήσει ως τα τώρα  τη φοροδιαφυγή   ίσως η κατάσταση ναταν διαφορετική. Είναι όμως ανιστόρητοι και εντελώς βάρβαροι. Είναι και θέλουν να είναι!!!

    Είναι τόσο άδικο, τόσο παράλογο και τόσο απάνθρωπο, μια κυβέρνηση που επειδή δεν είναι ικανή να εισπράξει φόρους, να προσπαθεί να αυξήσει τα έσοδα της κόβοντας το ψωμί των μισθωτών και των συνταξιούχων. Όλων αυτών δηλαδή που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν. Που όμως αν μπορούσαν θα φοροδιέφευγαν κι αυτοί, από αγανάκτηση (συν το γονίδιο), αφού οι όποιοι φόροι εισπράχθηκαν δεν μετατράπηκαν σε κοινωνικές παροχές αλλά σε εξυπηρέτηση τόκων από κακοδιαχείριση και λαμογιές δεκαετιών!

    Ο Έλληνας φοροδιαφεύγει γιατί έτσι απαντά στην κοροϊδία των αρχόντων. Που τον πυροβολούν καθημερινά χωρίς τίποτα να του παρέχουν. Που βλέπει ξεκάθαρα ότι θέλουν μόνο να του πάρουν.  Δεν είναι απατεωνίσκος ο Έλληνας  και απόδειξη τούτου ότι στις χώρες όπου βρίσκεται εργαζόμενος μετανάστης είναι υπόδειγμα φορολογούμενου πολίτη. Δείξτε του κύριοι της κυβέρνησης, αγάπη, εμπιστοσύνη, φροντίδα, νοιαστείτε τον και τότε θα δείτε το θαύμα!!!

Εκλογές εκτόνωσης ή έσχατη δημοσκόπηση;

    Ζούμε στιγμές απείρου κάλλους… Μια ιδιότυπη προεκλογική περίοδο εθνικών εκλογών  που περισσότερο με δημοτικές εκλογές μοιάζουν αφού είναι γνωστό εκ των προτέρων ότι θα υπάρξει και…2^ος «γύρος» ή μπορεί και 3^ος .

    Σε τι αποσκοπούν άραγε οι επερχόμενες εκλογές; Σε εκτόνωση του αγανακτισμένου λαού, σε ένα πραγματικό  δημοσκοπικό εύρημα, σε εξαναγκασμό αποδοχής επαχθών μέτρων με απειλή την ακυβερνησία και τη γενικευμένη αναρχία, σε τι άραγε;

    Και από την πλευρά τους οι πολίτες τι είναι αποφασισμένοι να πετύχουν; Τη συντριβή των κομμάτων του μνημονίου, την συντριβή του δικομματισμού, την επικράτηση αντιμνημονιακών δυνάμεων με δεκτό κάθε ρίσκο, τι άραγε; Η μήπως αποδεχόμενοι κι αυτοί τον 2^ο γύρο κινούνται στη λογική: τώρα τιμωρώ και τον Ιούνη (17, μάλλον) βλέπω, επανεκτιμώ και αποφασίζω; Άγνωσται επιτέλους  αι βουλαί του Ελληνικού λαού !!!    Κι αν όλα αυτά είναι σκέψεις που περνούν από το μυαλό του κάθε κατ’ ελάχιστα πολιτικά σκεπτόμενου, τότε, είμαι σχεδόν βέβαιος ότι οι λίστες των ψηφοδελτίων που κατά 50% και πλέον είναι ανανεωμένες ειδικά στα δύο κόμματα εξουσίας, έχουν χαρακτήρα εξετάσεων επιλογής των καλυτέρων σταυροσυλλεκτών προκειμένου να καταρτιστούν οι τελικές λίστες για τον επόμενο «γύρο». Καταφανώς δηλαδή όλα γίνονται ή προγραμματίζονται με βάση τις …επόμενες εκλογές!

    Κατά τα λοιπά οι αντιπαραθέσεις, οι κατηγόριες και τα βέλη του κάθε κόμματος στρέφονται εκεί που τους  πονά… Μόνο το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει τις επί χρόνια δοκιμασμένες τακτικές βασιζόμενο όμως  πλέον μόνο στους κομματικούς στρατούς των βολεμένων και στους γέρους με αλτσχάιμερ που μαθαίνουν τα πολιτικά δρώμενα από το δελτίο ειδήσεων του ΜΕGA. Φυσικά ο στόχος του έχει διαφοροποιηθεί και δεν είναι άλλος από το να πετύχει να γίνει αξιωματική και όχι απλή αντιπολίτευση!

    Ετοιμαστείτε λοιπόν φίλοι μου να δούμε στις 6 του Μάη την πιο έγκυρη δημοσκόπηση και πάμε γι’ άλλα. Χωρίς όμως να ξεχνάμε ότι στις δημοκρατίες οι εκλογές είναι ένα πιστόλι στα χέρια του λαού που ή πυροβολεί τους προδότες του τόπου ή το βάζει στον κρόταφο και αυτοκτονεί ξαναψηφίζοντας τους…

    Το ανυπόφορο όμως  είναι ότι μέχρι κάποια νέα κυβέρνηση να αναλάβει τα ηνία της χώρας θα  έχουμε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ υπό τον Παπαδήμο…  Έλληνες Γρηγορείτε…

   

Το δράμα του συγκυβερνητικού βουλευτή...

   Αν κάποιοι θα εύχονταν φέτος να’ ναι μια χρονιά δίχως Πάσχα  σίγουρα  αυτοί θα ήταν οι βουλευτές και οι υπουργοί της ατυχούς αυτής υπό τον  Παπαδήμο συγκυβέρνησης…  Γιατί πρέπει δυστυχώς να μεταβούν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους και έστω και για λίγο να κοιτάξουν στα μάτια τους ψηφοφόρους τους… Ανείπωτο δράμα!

    Και τι να πουν και τι να δικαιολογήσουν όταν η μόνη ατάκα που τους έρχεται κατά νου είναι το… «Γλυτώσαμε τη χώρα από τη χρεοκοπία» που πλέον ξίνισε και βρώμησε. Αυτό και τίποτε μα τίποτε άλλο!

    Ακόμα και την ευχή για ‘καλή ανάσταση’ δεν θα μπορούν να δώσουν γιατί μοιραία η απάντηση του κόσμου θα είναι «πως και με τι ρε άχρηστοι;». Αυτό μάλιστα ίσως να το θεωρούν και την πλέον ήπια φραστική επίθεση που θα μπορούσαν να δεχθούν ειδικά αν δεν συνοδεύεται από… γαλακτοκομικά προϊόντα!

    Με τις σκέψεις αυτές λοιπόν και με μοναδικό πλέον στόχο την εφαρμογή του ναυτικού προστάγματος «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω»  (αφού αυτοί ξέρουν καλά ότι το πλοίο  βυθίστηκε ), οι συνκυβερνητικοί βουλευτές ετοιμάζουν βαλίτσες…

    Βέβαια οι ευφυέστεροι εξ αυτών φρόντισαν τις μέρες αυτές να ρίξουν στον αέρα λίγες ντουφεκιές διαμαρτυρίας έτσι για να ‘χουν κάτι να πουν στα καφενεία λίγο πριν τους πάρουν με τα τασάκια…

    Άλλος θα πει πως αντιστάθηκε στο επίμαχο άρθρο του νομοσχέδιου άλλος ότι χτύπησε τη γροθιά του στο γραφείο του Υπουργού, άλλος ότι σκόπευε να παραιτηθεί προκειμένου να μην ψηφίσει το μνημόνιο 2 αλλά τελικά με βαριά καρδιά  το ψήφησε ή το μισοψήφισε… Να δείτε που όλοι θα έχουν έτοιμη μια ατάκα ηρωισμού να την ξεστομίσουν !

     Πόσο δύσκολο τελικά είναι να είσαι βουλευτής μιας λαομίσητης κυβέρνησης. Πώς να ξεχάσουν όλοι αυτοί οι ψηφοφόροι σου την ύφεση, την ανεργία, το μαγαζάκι τους που έκλεισε, το σχολείο του χωριού τους που «συγχωνεύτηκε», το μισθό τους και τη σύνταξη τους που περικόπηκε, τη βενζίνη που έφτασε  τα 2 ευρώ και το πετρέλαιο που θα γίνει είδος πολυτελείας με 1,50 ευρώ επειδή  αυτοί είναι ανίκανοι να πατάξουν την λαθρεμπορία… Πώς να τους πείσεις ότι πρέπει να ζουν χωρίς χαμόγελο χωρίς ελπίδα χωρίς προσδοκίες και να περιμένεις να ξαναπάρεις τα ψηφαλάκια τους;

    Δράμα κύριοι βουλευτάδες μου, ένα δράμα. Τέτοιο που ώρες – ώρες σας λυπάμαι αφού και σεις ως ένα βαθμό εξαπατηθήκατε από τους ηγέτες σας και τώρα τρέχετε και δεν φτάνεται. Θα είναι   πικρός για σας  ο φετινός οβελίας όταν ξέρετε ότι χιλιάδες θα τον στερηθούν και θα σας καταριούνται να σας κάτσει η μπουκιά στο λαιμό…

   Υπομονή σας εύχομαι. Πάσχα είναι, θα περάσει, γιατί αυτό  που θα ακολουθήσει (οι εκλογές δηλαδή αν και όποτε γίνουν) θα ’ναι για σας το πραγματικό δράμα…

Είναι όλοι ικανοί να…ψηφίζουν;

 

    Όχι πως το ξεχνάω δηλαδή σε περιόδους πολιτικής ρουτίνας ή σταθερότητας καλύτερα (σπάνιες), αλλά πάντα σε προεκλογικές περιόδους το θυμάμαι και μ’ εξοργίζει…. Και φυσικά αναφέρομαι στην ισότητα έναντι της ψήφου. Της υπεύθυνης ψήφου δηλαδή και στο εξ αυτής επερχόμενο αποτέλεσμα που άπαντες (νοήμονες  και μη ) θα το… λουστούμε!  Αν μάλιστα συγκρίνω το κράτος με μια μεγάλη επιχείρηση όσον αφορά τη μέθοδο λήψης των αποφάσεων εκεί είναι που τρελαίνομαι…

        Μια μεγάλη επιχείρηση λοιπόν, σοβαρή, που θέλει να βρίσκεται πάντα σε τροχιά ανάπτυξης και να είναι κερδοφόρα, επιλέγει στο διοικητικό της συμβούλιο στελέχη αποδεδειγμένα ικανά και φυσικά οι αποφάσεις που λαμβάνονται με την ψήφο τους είναι κατά κανόνα οι ορθότερες. Δεν καλούν στο Δ.Σ. και τον θυρωρό και την καθαρίστρια και τον καφετζή του κτηρίου να ψηφίσουν… Λογικό!!!

        Τι γίνεται όμως με τη δημοκρατία βρε παιδιά; Τι συμβαίνει με το υπέρτατο δικαίωμα του πολίτη να εκλέγει και να εκλέγεται;  Μία η ψήφος του πρύτανη του ΑΠΘ, μία και του απατεωνίσκου που μπαινοβγαίνει στα κρατητήρια. Μία η ψήφος του Μπαμπινιώτη, μία η ψήφος του μπάρμπα Φώτη…  Ένα εκλογικό αποτέλεσμα όμως που θα ισχύει γι όλους.  Έεε δε μπορεί να γίνεται αυτό ες αεί…

        «Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα» είχε πει κάποτε ο αείμνηστος  Παύλος Μπακογιάννης. Αυτό όμως που συμβαίνει με την ισότητα στην ψήφο πώς να το χαρακτηρίσω Παύλε μου;

    Είναι φυσικό να μην μπορούν όλοι να αναλύσουν και να εκτιμήσουν σωστά τα τεκταινόμενα.  Και βέβαια πέφτουν θύματα του λαϊκισμού, ξεχνούν και εν τέλει να μας παρασύρουν όλους στο αποτέλεσμα των επιλογών τους; Τι φταίω εγώ να υφίσταμαι τις συνέπειες τις κυβερνητικής πολιτικής που ένα εύπιστο  θύμα μου επέβαλε;

        Έτσι πολλές φορές οδηγούμαι σε σκέψεις  άκρατου ρατσισμού (ντροπή μου) και λέω πόσο χρήσιμο θα ήταν ένα μηχάνημα εντοπισμού του I.Q. έξω από κάθε εκλογικό τμήμα. Να μπαίνεις μέσα από ένα … όριο και πάνω βρε αδελφέ!!! Εεεε πια κάποτε πρέπει όλα να αρχίσουν να προσαρμόζονται τεχνολογικά. Ακόμα και οι δημοκρατικές διαδικασίες!

        Αν περιμένουμε όμως αυτού του είδους οι τεχνολογίες να ξεκινήσουν ως είθισται από την Αμερική τότε τζάμπα περιμένουμε. Είναι απίστευτο το πόσο πολύ βολεύει  τους Αμερικάνους πολιτικούς το χαμηλό I.Q.  Φανταστείτε δηλαδή πόσο  βολεύει τα δικά μας λαμόγια…

Οι άξιοι της μοίρας τους...

    Ζούμε στη χώρα των θαυμάτων. Στη χώρα των μοναδικών φαινομένων κι ανεξήγητων συμπεριφορών.  Ή μήπως στη χώρα των …ψεκασμένων;  Γιατί πως αλλιώς να εξηγηθούν τέτοιοι εφησυχασμοί και τέτοια νάρκωση χειρουργικού τύπου;

    Μήπως όλα τα στοιχεία που κατά καιρούς ακούμε απ’ τα ένοχα ΜΜΕ είναι πλαστά και φανταστικά; Μήπως δεν υπάρχουν τελικά 1.000.000 άνεργοι σ’ αυτή τη χώρα, μήπως δεν υπάρχουν 250.000 εμποροβιοτέχνες που φαλίρισαν, μήπως δεν υπάρχουν άστεγοι, νεόπτωχοί, χαμηλοσυνταξιούχοι που πεινάνε ή κρυώνουν, ασθενείς που δεν μπορούν να επισκεφθούν γιατρό ή να αγοράσουν φάρμακα;  Μάλλον δεν πρέπει να υπάρχουν αφού δεν βλέπω κανέναν τους να διαμαρτύρεται και να σπάει ότι βρει μπροστά του. Ακόμα και οι αγρότες που με το παραμικρό κατέβαζαν τα τρακτέρ στους δρόμους φαίνεται ότι εσχάτως χόρτασαν χρήμα και το έριξαν στην πρέφα!

    Τι είναι τελικά αυτό που μπορεί να αφυπνίσει ένα λαό και να τον σηκώσει απ’ τον καναπέ πριν ακόμα τελειώσουν τα τούρκικα σήριαλ; Έναν λαό που βλέπει τις εκδηλώσεις συμπαράστασης που γίνονται υπέρ του ανά τον κόσμο (κίνημα «ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ») και αυτός υφίσταται άπραγος  την καθημερινή κοροϊδία από τους πολιτικούς του… Tους πολιτικούς που άλλοτε διαγράφονται γιατί ψηφίζουν υπέρ του μνημονίου και άλλοτε διαγράφονται γιατί ψηφίζουν κατά. Από αρχηγούς που είναι μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί κατά περίπτωση.

    Τι είναι αυτό στο οποίο τελικά μπορεί αυτός ο λαός να ελπίζει αφού ακόμα  και το όραμα που είχε για αντιμνημονιακή νέα κυβέρνηση χάθηκε;

    Έχει πλέον αποδειχθεί ότι οι συμβατικές μορφές αγώνα για τη διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής δεν αποδίδουν. Ούτε οι απεργίες, αφού οι συνδικαλιστές είναι μέρος  και εντολοδόχοι της εξουσίας, ούτε οι ειρηνικές πορείες αφού τα ΜΜΕ εστιάζουν  στα επεισόδια και στις καταστροφές των κουκουλοφόρων που είναι επίσης εντολοδόχοι της εξουσίας.

    Όμως αυτός ο εφησυχασμός και αυτή η ψοφοδεής συμπεριφορά δεν είναι ίδιον του Έλληνα. Δεν μπορεί να είναι! Είμαστε ό ίδιος λαός που έγραψε έπη όταν φούντωσε μέσα του το πατριωτικό συναίσθημα και μ’ αυτό και μόνο  σάρωσε τα πάντα.

    Όσο λοιπόν ανεχόμαστε οικονομικό στραγγαλισμό και κοροϊδία από τους πολιτικάντηδες περιμένοντας τα πάντα από την πλατεία Συντάγματος θα βουλιάζουμε όλο και περισσότερο στην εξαθλίωση και θα πέφτουμε διπλά στην ανυποληψία των  δυναστών μας. Όσο θα κάνουμε διαμαρτυρία της καφετερίας και του καναπέ  θα τρώμε απανωτά χαστούκια. Όσο επιβιώνουμε με τα λίγα και τα στοιχειώδη οι Γερμανοί με τους παπαδημοσαμαράδες θα δοκιμάζουν τις αντοχές μας με ακόμα λιγότερα.

    Απλά τα πράγματα. Όσο τα όπλα μας είναι τα γιαούρτια, τα αβγά, τα πλακάτ και οι ειρηνικές πορείες θα είμαστε ανυπόληπτοι και άξιοι της μοίρας μας. Όταν τα όπλα μας γίνουν βαριοπούλες και ντουφέκια τότε θα μπορούμε να ελπίζουμε. Είμαστε σε πόλεμο αν δεν το’ χετε καταλάβει και τις κρεμάλες για τους προδότες της πατρίδας αν δεν τις στήσουμε εμείς ποιος περιμένετε να τις στήσει;

Η ζουγκλοποίηση...

   Δεν είναι τόσο απλό και ευπροσδιόριστο  το έγκλημα που διέπραξαν στη χώρα μας οι προδότες του ΠΑΣΟΚ και της συμμαχίας των προθύμων τα δύο αυτά χρόνια. Δεν είναι μόνο η εξαθλίωση και εξανδραποδισμός ενός χαρούμενου λαού, δεν είναι μόνο το πισωγύρισμα της οικονομίας στη δεκαετία του ’50, είναι κυρίως η διάλυση του κοινωνικού ιστού και η ζουγκλοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας.

   Γιατί δεν περιορίζουν πλέον οι Έλληνες τις αλόγιστες σπατάλες, δεν αραίωσαν  απλά τις  βραδινές εξόδους και τις ακριβές μπουτίκ… Εδώ μιλάμε για πρόβλημα επιβίωσης. Όχι αξιοπρεπούς ή μη… Απλά επιβίωσης ή μη!!! Εν έτι 2012, σε περιβάλλον Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλα τέτοια μεγαλόσχημα.

    Άλλη η σχέση του έχοντα οικονομική ευμάρεια με αυτόν που τα φέρνει απλά βόλτα και άλλη η σχέση του χορτάτου με τον νηστικό. Η πρώτη είναι σχέση ζήλιας ενώ η δεύτερη είναι « ο θάνατος σου , η ζωή μου…»

    Αυτή η σχέση άρχισε να κυριαρχεί πλέον στην Ελληνική κοινωνία αφού η λεπτή γραμμή που χωρίζει την πολιτισμένη συμπεριφορά από το άγριο ένστικτο της επιβίωσης έχει προ πολλού ξεπεραστεί…

    Πριν 2.500 χρόνια ο Επίκουρος έλεγε: «Αυτός που δεν πεινά, δεν κρυώνει και δεν πονά και τον Δία εις την ευδαιμονίαν ανταγωνίζεται…»  Είναι λοιπόν αυτό εφικτό στη σημερινή Ελλάδα; Όταν ό άνεργος και πεινά και κρυώνει αφού είναι αδύνατον να προμηθευτεί καύσιμα και επιπλέον πονά αφού είναι αδύνατον πλέον να επισκεφθεί συμβεβλημένο γιατρό ή να πάρει δωρεάν φάρμακα!

   Όταν λοιπόν αρχίζει να κυριαρχεί το βασικό ένστικτο της επιβίωσης όλα αλλάζουν εν μια νυκτί. Πόσο δύσκολο είναι ο φιλήσυχος και νομοταγής πολίτης να μπουκάρει στο σούπερ μάρκετ και να αρπάξει  ότι βρει όταν στο σπίτι τα παιδιά του πεθαίνουν απ την πείνα; Για μένα προσωπικά θαταν το αυτονόητο!!!

    Αυτά λοιπόν είναι τα επιτεύγματα του εγκληματικού συνδυασμού ντόπιων προδοτών και διεθνών τοκογλύφων. Μια κοινωνία ζούγκλα, με ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, χωρίς αξίες, χωρίς πολιτισμό (προνόμιο των χορτάτων), με νέους χωρίς όνειρα, χωρίς δυνατότητα δημιουργίας οικογένειας,  με γέρους παγωμένους, άρρωστους και υποσιτισμένους.

    Δεν γεννηθήκαμε κακοί ούτε εκδικητικοί. Αλλά στη ζούγκλα επιβιώνεις μόνο αν είσαι λιοντάρι…  Και αλίμονο σ αυτούς που μας έφεραν στην κατάσταση αυτή. Γιατί εμείς για κακή τους τύχη είμαστε λιοντάρια σκεπτόμενα και δε θα φάμε τις σάρκες της καημένης αντιλόπης αλλά τις δικές τους σάρκες τις λιπαρές (βλ. Πάκγαλος, Βενιζέλος κλπ)… Και μακάριοι αυτοί που την χαρά θα έχουν να περάσουν τον βρόγχο στους παχείς λαιμούς τους…  Γιατί, ζούγκλα έδωκες, ζούγκλα θα λάβεις!!!